Zolendronik asit uygulanan ovarektomili sıçanlarda RhKMP- 2`nin diş çekim bölgesindeki yara iyileşmesine etkisinin deneysel incelenmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı, zolendronik asit (ZOL) uygulanan ovarektomili sıçanlarda, rhKMP-2'nin diş çekimi yara iyileşmesine etkisinin deneysel olarak incelenmesidir. Çalışma 42 adet dişi, 12 haftalık, 225 gram ağırlığında Spraque- Dawley cinsi sıçan üzerinde yürütüldü. Hayvanlarda osteopeninin gelişmesi için ovarektomi işleminden sonra 4 hafta beklenildi ve tüm deney hayvanları üç gruba ayrıldı. Kontrol grubunda 14 adet sıçana 2 hafta boyunca haftada bir doz subkutan 7,5 ?g/kg ZOL ve her gün 1mg/kg deksamethazon (DX) uygulandı, ilk yapılan dozdan 15 gün sonra 7 sıçanın sağ maksiller molar dişi, diğer 7'sinin ise sağ mandibular molar dişi çekildi. İkinci gruptaki (A grubu) 14 adet sıçana 2 hafta boyunca haftada bir doz subkutan 7,5 ?g/kg ZOL ve her gün 1mg/kg DX uygulandı, ilk yapılan dozdan 2 hafta sonra 7 sıçanın sağ maksiller molar dişi, diğer 7'sinin ise sağ mandibular molar dişi çekildi ve çekim bölgesine rhKMP-2 emdirilmiş spanç tampon yerleştirildi. Üçüncü gruptaki (B grubu) 14 adet sıçana 3 hafta boyunca haftada bir doz subkutan 7,5 ?g/kg ZOL ve her gün 1mg/kg DX uygulandı, ilk yapılan dozdan 3 hafta sonra 7 sıçanın sağ maksiller molar dişi, diğer 7'sinin ise sağ mandibular molar dişi çekildi ve çekim bölgesine rhKMP-2 emdirilmiş spanç tampon yerleştirildi. Tüm deney hayvanları diş çekimlerinden 4 hafta sonra sakrifiye edildi. Tüm gruplarda sıçanların ovarektomi,dişçekimi,birincienjeksiyonvesakrifiye zamanlarındaki ağırlıkları kaydedildi. Tüm gruplarda diş çekimi yapılan bölgelerde inflamasyon, yeni kemik oluşumu ve sökestr varlığı histolojik olarak incelendi. Tüm gruplardaki sıçanların ağırlıklarında istatistiksel olarak anlamlı bir değişim izlendi. Sıçanların birinci enjeksiyon ile diş çekimine kadar geçen sürede B grubundaki ağırlıklarında görülen azalma, kontrol (p=0.005; p<0.01) ve A gubundan (p=0.001; p<0.01) anlamlı bir şekilde yüksek bulundu. Maksilla ve mandibulada inflamasyon, yeni kemik oluşumu ve sökestr varlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık bulunmadı (p>0.05). Grupların mandibulada yeni kemik oluşum düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık izlendi (p<0.05). A grubunda ileri düzeyde yeni kemik oluşumu 5 sıçanda (%71,4) izlenirken, B grubunda 2 sıçanda (%28,6) izlendi (p=0,017). A grubunun yeni kemik oluşum düzeyi, kontrol grubundan anlamlı bir şekilde yüksek bulundu (p=0.021; p<0.05). Grupların mandibulada sökestr varlığı arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık izlendi (p<0.05). Sökestr, kontrol grubunda 1 sıçanda (%14,3) izlenirken, A grubunda 1 sıçanda (%14,3) ve B grubunda 5 sıçanda (%71,4) izlendi (p=0,032; p<0.05). B grubunda sökestr varlığı, kontrol ve A grubundan anlamlı bir şekilde yüksek bulundu (p=0.031; p<0.05). Çalışmamızdan elde edilen histolojik bulgular ile ovarektomi sonrası bifosfonat uygulanan sıçanlarda yeni kemik oluşumunu sağlaması için uygulanan rhKMP-2 dozunun arttırılması gerektiği sonucuna varıldı.

The aim of this study is to determine the histologic findings of rhBMP-2 on extracted bone healing after zolendronic acid (ZOL) treatment in ovarectomized rats. This study was performed on 42 female, 12 weeks old, 225 gr Spraque- Dawley rats. All rats were untreated for the first 4 weeks after surgery to allow for the development of osteopenia and all rats were divided into 3 groups. In control group, 14 rats were injected 7,5 ?g/kg ZOL a week and 1mg/kg deksamethazone (DX) everyday for 2 weeks. In second group (group A), 14 rats were injected 7,5 ?g/kg ZOL a week and 1mg/kg deksamethazone (DX) everyday for 2 weeks. In third group (group B), 14 rats were injected 7,5 ?g/kg ZOL a week and 1mg/kg deksamethazone (DX) everyday for 3 weeks. Each groups were divided into two groups according to extraction of molar teeth in maxilla or mandible. 2 weeks after first injection for control and group A and 3 weeks after for group B. Collagen carrier with rhBMP-2 implanted into the extraction socket in group A and B. All animals were sacrificed 4 weeks following tooth extractions. In all groups, weights of the rats on ovarectomy, tooth extraction, first injection and sacrification and histological findings such as inflamation, new bone formation and necrotic bone presence were recorded. There was statistically significant difference between the body weights of rats in all groups. A significant decrease of body weights was found in group B then control (p=0.005; p<0.01) and group A (p=0.001; p<0.01) between first injection and tooth extraction. There was no statistically difference between inflamation, new bone formation and necrotic bone in maxilla and mandible (p>0.05). New bone formation was observed in 5 (%71,4) group A and 2 (%28,6) group B (p=0,017). In all groups there was a statistically significant difference in mandible for new bone formation (p<0.05). There were better new bone formation in group A then control group (p=0,021; p<0.05). Necrotic bone was observed 1 (%14,3) in control and group A, 5 (%71,4) in group B (p=0,032; p<0.05). A statistically significant difference was found in mandible for necrotic bone presence (p<0.05). Necrotic bone presence was statistically significant in group B then control and group A (p=0.031; p<0.05). We concluded that increase rhBMP-2 dosage on extracted bone healing after ZOL treatment in ovarectomized rats can obtain new bone formation.