Üç farklı rehber delik uygulama yönteminin minividanın stabilitesi üzerine etkisinin karşılaştırılması

Abstract

çalışmamızın amacı, in-vitro ortamda Er:YAG lazer ile rehber delik oluşturma yönteminin, frez ile rehber delik oluşturma (pre-drilling) yöntemi ve rehber delik oluşturulmadan minivida yerleştirme (self-drilling) yöntemlerinin minivida stabilitesine etkisini karşılaştırmaktır.Çalışmadaki bütün minividalar, laboratuvar ortamında sığır kalça kemiğinden elde edilen örneklere uygulanmıştır. Sığır kemiği örneklerinin kortikal kemik kalınlıklarının belirlenebilmesi için BT (Bilgisayarlı Tomografi) görüntüleri elde edilmiştir. Kortikal kemik kalınlıkları self-drilling grup için 1,78±0,22; pre-drilling grup için 1,78±0,19 ve lazer grubu için de 1,79±0,2 olacak şekilde belirlenmiş, her grup homojen olacak şekilde 3 gruba ayrılmıştır. Çalışmada her bir grup 24 minividadan oluşacak şekilde; 72 adet 1,6 mm çapında 8 mm uzunluğunda konik (Trimed, Ankara, Türkiye) self-drilling minivida kullanılmıştır. İlk grupta kemik yüzeyine dik 30 rpm hız ile fizyodispenser aleti kullanılarak 3 mm derinliğinde 1,3 mm çapında frez ile rehber delik oluşturulmuştur. İkinci grupta Syneron LITETOUCHTM Er:YAG lazer (Syneron Dental Lasers Industrial Zone, Elite, İsrail) lazer cihazı kullanılarak kemik yüzeyine 90° açı ile spot boyutu 1,3 mm, kemik yüzeyinden mesafesi 2 mm, atım enerjisi 300 mJ, gücü 3,6 Watt, uygulama süresi 20 saniye ve frekansı 12 Hz olan düzenekle hava su spreyi ile 40-50 ml/saniye yıkama altında rehber delik oluşturulmuştur. Son grubumuzda ise rehber delik oluşturulmadan minividalar 90° açı ile kemik yüzeyine yerleştirilmiş ve bu grup kontrol grubumuzu oluşturmuştur. Tork ölçümü testi yapılabilmesi için minivida son uygulanma mesafesinden 2 mm daha az sıkılmıştır. Bu mesafenin 1 mm'si tork ölçer tornavida kullanılarak sıkılmış ve maksimum yerleştirme torku kaydedilmiştir. Tork ölçer tornavidanın ters yönde 1mm çevrilmesi ile çıkarma torku değerleri kaydedilmiştir.Çalışmanın sonucunda elde edilen bulgular değerlendirildiğinde; self-drilling, pre-drilling ve lazer gruplarında maksimum yerleştirme torku ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmiştir. Self-drilling grubunun (17,76±1,5) maksimum yerleştirme torku ortalamaları, pre-drilling (10,49±1,36) ve lazer (9,29±1,3) gruplarından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Pre-drilling (10,49±1,36) grubunun maksimum yerleştirme torku ortalamaları ise lazer (9,29±1,3) grubundan istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur. Çıkarma torku ortalamaları incelendiğinde, self-drilling (16,95±1,52), pre-drilling (10,2±1,19) ve lazer (9,8±1,09) gruplarının maksimum çıkarma torku ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmiştir. Self-drilling (16,95±1,52) grubunun çıkarma torku ortalamaları pre-drilling (10,2±1,19) ve lazer (9,8±1,09) gruplarından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuş; pre-drilling ve lazer gruplarının çıkarma torku ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlenmemiştir.Çalışmamızın ana sonucu lazer ile rehber delik uygulama yönteminin, pre-drilling ve self-drilling yöntemleri ile minividanın stabilitesi açısından karşılaştırıldığında, lazer grubunun maksimum yerleştirme torku değerlerinin self-drilling ve pre-drilling gruplarının maksimum yerleştirme torku değerlerinden anlamlı derecede düşük olması ve çıkarma torku değerlerinin ise self-drilling grubundan az ve pre-drilling grubu ile benzer sonuçlar vermesidir.

The aim of this study is the in-vitro evaluation and comparison of the effects of pilot hole application using Er:YAG and burs (pre-drilling) and self-drilling miniscrew applications on the stability of miniscrews.Miniscrews are applied to bone samples of bovine in our study. CT (Computerized Tomography) images of bone samples are taken for the evaluation of cortical bone thickness. After the identification of cortical bone thicknesses, bone samples were homogenously divided into 3 groups, 24 miniscrews were placed to each bone sample. 72 pieces of conical self-drilling minscrews (Trimed, Ankara, Turkey) 1.6 mm in diameter and 8 mm in length were used. The first study group pre-drilling was applied (pilot hole) perpendicular to the bone surface with a physiodispenser at 30 rpm, drill diameter was 1.3 mm and the pilot hole was 3 mm in depth. The second group was the Er:YAG laser group. Pilot hole was applied with Syneron LITETOUCHTM Er:YAG laser (Syneron Dental Lasers Industrial Zone, Elite, Israel) under 40 - 50 ml/second air water sprey, perpendicular to the bone surface, spot size was 1.3 mm, distance from the bone surface was 2 mm, pulse energy 300 mJ, power 3.6 Watt, application period 20 seconds and frequency was 12 Hz. In the control group miniscrews were applied with self-drilling method perpendicular to the bone surface. In order to evaluate the maximum insertion torque values the last 2 mm of the screws was not turned. 1 mm of the left distance was used for determining the insertion torque. Removal torque values are measured with the counter-clockwise rotation of the torque screwdriver.According to the findings of this study, self-drilling (17,76±1,5) miniscrews had higher maximum insertion torque values than pre-drilling (10,49±1,36) and laser (9,29±1,3) groups. Also pre-drilling (10,49±1,36) group maximum insertion torque values were significantly higher than laser (9,29±1,3) group. When removal torque values of three groups were evaluated, the values of removal torque of self-drilling (16,95±1,52) group were higher than pre-drilling (10,2±1,19) and laser (9,8±1,09) groups; however, there was no statistically significant difference between pre-drilling and laser groups.The main result of our study was the maximum insertion torque values of laser group were significantly lower than the self-drilling and pre-drilling groups. The removal torque values of laser group were lower than the self-drilling group and similar to the values of pre-drilling group.