Periodontal kemik içi defektlerin tedavisinde iki farklı kemik greft materyalinin kullanımının klinik ve radyografik olarak değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmada ileri kronik periodontitis teşhisi konmuş hastalarda bulunan periodontal kemik içi defektlerin tedavisinde tek başına sığır kaynaklı kemik grefti (SKKG) ile tek başına kollajen jel içeren ksenogreft uygulamalarının klinik ve radyografik olarak karşılaştırılması amaçlandı.Çalışmaya, yaş ortalaması 45.25±9.82 olan 20 ileri kronik periodontitis hastasındaki toplam 108 kemik içi defekt dahil edildi. Başlangıç tedavisinden sonra sondalama derinliği (SD) ≥5 mm ve kemik içi defekt derinliği ≥3 mm olan kemik içi defektler tedavi edildi. Defektlerden 55 tanesi SKKG (1. grup) ile tedavi edilirken, 53 tanesi kollajen jel içerikli ksenogreft (2. grup) ile tedavi edildi. Operasyondan önce ve 12 ay sonra, plak ve dişeti oluğu kanama indeksleri, rölatif dişeti kenarı seviyesi, SD, rölatif ataşman ve kemik seviyeleri ile radyografik kemik seviyesi ölçümleri yapıldı. Tüm vakalarda iyileşme sorunsuz gerçekleşti. Operasyondan sonraki 12. ayda her iki grupta da incelenen tüm klinik ve radyografik parametrelerde başlangıca göre istatistiksel olarak anlamlı bir değişim saptandı (p<0.05). Defektin en derin noktası göz önüne alındığında, 1. ve 2. gruplarda sırasıyla, 3,05±0,78 mm ve 3,35±0,62 mm SD azalması, 2,36±0,58 mm ve 2,58±0,86 mm ataşman kazancı, 0,69±0,55 mm ve 0,76±0,64 mm dişeti çekilmesi, 2,13±0,66 mm ve 2,19±0,95 mm klinik ve 1,82±0,92 mm ve 2,23±0,69 mm radyografik kemik kazancı saptandı. Gruplar arasında incelenen tüm klinik ve radyografik parametreler açısından fark tespit edilmedi (p>0.05). Bu çalışmadan elde edilen bulgular, hem SKKG hem de kollajen jel içerikli ksenogreftin ileri kronik periodontitisli hastalarda bulunan periodontal kemik içi defektlerde, 12. ayda anlamlı klinik ve radyografik iyileşme sağladığını, ancak gruplar arasında anlamlı bir farkın bulunmadığını göstermektedir.

The purpose of the present study was to compare the clinical and radiographic effectiveness of a bovine derived xenograft (BDX) versus collagenated xenograft application in the treatment of intrabony periodontal defects of advanced chronic periodontitis patients.Twenty advanced chronic periodontitis patients with the mean age of 45.25±9.82 who had radiographic intrabony defects with an associated probing depth (PD) of ≥5 mm and an intrabony component of ≥3 mm were included in the present study. A total of 108 intrabony defects were treated. While 55 of these defects were surgically treated with BDX (1st group), the other 53 were treated with collagenated xenograft (2nd group). Prior to and 12 months after surgery, plaque and sulcus bleeding indices, PD, marginal recession, relative attachment, probing bone and radiographic bone levels were recorded.Healing was uneventful in all cases. At 12 months postoperatively, intragroup comparisons for all evaluated clinical and radiographic parameters revealed statistically significant differences compared to baseline ( p<0.05). Considering the deepest site of the defects, group 1 and 2 showed a mean PD reduction of 3,05±0,78 mm and 3,35±0,62 mm, attachment gain of 2,36±0,58 mm and 2,58±0,86 mm, recession of 0,69±0,55mm and 0,76±0,64 mm, clinical bone gain of 2,13±0,66 mm and 2,19±0,95 mm and radiographic bone gain of 1,82±0,92 mm and 2,23±0,69 mm, respectively. Intergroup group comparisons for all parameters were insignificant (p>0.05).Within the limits of this study, it can be concluded that both BDX and collagenated xenograft treatments lead to significantly favourable clinical improvements in intrabony periodontal defects compared to baseline. No statistically significant differences in any of the investigated parameters were observed between the two groups.