Dental implantlarda uzun dönem takip sonrası marjinal kemik kaybının sistemik ve lokal faktörlerle ilişkisinin retrospektif olarak değerlendirilmesi

Abstract

Bu çalışmanın amacı dental implantların uzun dönem başarısında önemli bir kriter olan marjinal kemik kaybının demografik, klinik ve sistemik veriler ile ilişkisinin incelenmesidir. Bu çalışma 01.01.2008 ve 30.12.2010 yılları arasında implant yapılan hastalar üzerinde yapıldı. En az bir implant uygulanan yaşları 22 ile 83 (54,30±13,52) arasında değişen 119 kadın 185 erkek 304 hastaya uygulanan 1126 implant üzerinde gerçekleştirildi. En az 3 yıl takip süresi olmayan hastalar çalışmaya dahil edilmedi. Hastaların anamnezi, demografik verileri, periodontal sağlığı, implantın boyu ve çapı, cerrahi prosedür, protezin tipi ve implant kayıpları dosyalarından elde edildi. Hastalardan kontrol radyografileri alındı. İmplant operasyonundan sonra alınan radyografiler ile kontrol radyografilerindeki marjinal kemik seviyeleri arasındaki fark hesaplandı. Klinik olarak palk indeksi ve oral hijyen seviyesi kayıt edildi. İmplant sağkalımı %98,3 bulundu. Cerrahi işlemden takip dönemine kadar olan sürede mesial bölge için maksimum 8,69 mm ortalama 0,42±1,03 mm distal bölge için maksimum 7,65 mm ortalama 0,42±1,03 mm olarak tespit edildi. Diyabet, kardiyak rahatsızlıklar, hipertansiyon, tiroid, osteoporoz, ASA'nın (p˃0,05) marjinal kemik kaybını etkilemediği bulunurken histerektomi olan hastalarda marjinal kemik kaybı istatistiksel olarak anlamlı oranda fazla bulundu (p=0.001). Cinsiyetin marjinal kemik kaybında bir etkisi olmadığı izlendi (p=0,520). 40 ile 59 yaş grubunda marjinal kemik kaybı anlamlı oranda yüksek bulundu (p=0,044). İmplant çapı, çekim sonrası veya iyileşmiş kemiğe yerleştirilmesi marjinal kemik kayıp miktarlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık göstermedi (p˃0,05). İmplantın uzunluğu, uygulanan bölge, iki aşamalı veya tek aşamalı uygulanması, protez tipi, marjinal kemik kaybı ile ilişkili bulundu (p˂0,05). Sigara kullanımı ve periodontitis geçmişi, oral hijyen ve abrazyonun marjinal kemik kaybının anlamlı oranda arttırdığı bulundu (p=0.001, p=0.012, p=0.039, p=0.035). Çalışmadan elde edilen veriler marjinal kemik kaybının gelişiminde periodontitis geçmişi veya varlığı, sigara kullanımı, hijyen, abrazyon varlığı, implantın yüzey yapısı ve uzunluğu tek veya iki aşamalı uygulanması, uygulanan bölge ve protez tipi ve histerektomi varlığının ve yaşın etkili olduğunu göstermektedir.

The aim of this study is to examine the relation between the marginal bone loss which is a significant criteria for the long term success of dental implants with demographic, systemic and clinical datas. This study was made over the patients who recieved implants between the dates 01.01.2008 and 30.12.2010. A total of 304 patients who recieved at least one implant (male: 119, female: 185) with an averagea ge of 54 years, rehabilitated with 1126 implant was evaluated. The patients who have less than 3 years follow-up period were not included in this study. Data including medical history, age, sex, parafunctional habits, periodontal health, implant surface type, surgical procedures, prosthetic type, implant failure were obtained through the chart review. Follow-up radiographes of the patients were taken. Radiographic crestal bone level changes were calculated comparing the post implant radiographes and follow-up radiographes. Clinical plaque index and oral hygiene level were recorded. The success rate of implant was calculated as % 98.3. With respect to proximal bone levels, mesial and distal bone loss from surgical placement to follow-up period was 0.42±1.03 mm mesially with the minimum value 0 mm and the maximum value 8.69 mm and 0.42±1.02 mm distally with the minimum value 0 mm and the maximum value 7.65 mm. Systemic conditions such as cardiac diseases, gastric diseases, hypertension, osteoporosis, diabetes type II, allergy, tyroid, ASA condition (p˃0,05) did not affect marginal bone levels where as patients who had hysterectomy showed significant high level marginal bone loss (p=0.001). It was observed that there is no relation between the marginal bone loss and gender (p=0,520) but the bone loss level at the age of 40-59 was significantly high (p=0,044). Implant diameter and brand, immediate replacement of the implant do not affect the level of marginal bone loss statistically (p˃0,05). Implant length and location, implantation methods (submerged, non-submerged) and type of prosthesis affect bone loss rates (p˂0,05). Smoking and intraoral factors such as history of periodontal diseases and poor oral hygiene affect marginal bone loss significantly. (p=0.001, p=0.012, p=0.039, p=0.035). This study shows that periodontitis history or existence, smoking, hygiene, abrasion, implant lenght and surface type, implantation methods (submerged, non-submerged), prosthetic type, hysterectomy and age are the significant causes of the marginal bone loss.