İnme geçirmiş geriatrik bireylerde ikili görev (dual – task) eğitiminin denge, mobilite, düşme korkusu ve fonksiyonel kapasite üzerine etkileri

Abstract

İnme; bireyde yaşam boyu devam edecek özür oluşturan ciddi bir durum olup, akut dönemden itibaren, iyi bir disipliner koordinasyon ve rehabilitasyon gerektirmektedir.Çalışmamızda; ikili – görev eğitiminin denge, mobilite, fonksiyonel bağımsızlık, düşme korkusu, fonksiyonel kapasite ve kavrama kuvveti üzerine etkilerini incelemeyi amaçladık.Çalışmamıza inme tanılı 53 geriatrik birey dahil edildi. Olguların denge düzeyleri Berg Denge Skalası ile, mobilite düzeyleri Rivermead Mobilite Anketi ile, bağımsızlık durumları Fonksiyonel Bağımsızlık Skalası ile, düşme korkusu düzeyleri Uluslararası Düşme Etkinlik Skalası ile, fonksiyonel kapasiteleri Süreli – Kalk Yürü, Basamak İn – Çık ve Sandalye Otur – Kalk Test ile, kavrama kuvveti değerleri ise pinchmetre ve handgrip ile ölçüldü. Olgular, kontrol ve eğitim grubu olmak üzere 2 farklı gruba ayrıldı. Kontrol grubunda yer alan olgulara konvansiyonel fizyoterapi ve rehabilitasyon programı ile nörogelişimsel tedavi yaklaşımları, eğitim grubunda yer alan olgulara ise buna ek olarak ikili – görev eğitimi haftada 5 gün 8 hafta süresince uygulandı. Tedavi sonrası tüm değerlendirmeler tekrarlandı.Çalışmamızda, her iki tedavi grubunda da denge, mobilite, bağımsızlık düzeyleri, düşme korkusu ve fonksiyonel kapasite değerlerinde anlamlı gelişmeler saptandığı görüldü (p<0,05). Diğer yandan, kavrama kuvveti değerlerinde ise istatistiksel açıdan bir artış olmadığı gözlendi (p>0,05). Çalışmamızda, konvansiyonel fizyoterapi ve rehabilitasyon programı ile nörogelişimsel tedavi yaklaşımlarına ek olarak uygulanan ikili – görev eğitiminin, konvansiyonel fizyoterapi ve rehabilitasyon programı ile nörogelişimsel tedavi yaklaşımlarına denge ve mobilite parametreleri açısından bir üstünlüğü olduğu tespit edildi (p<0,05).

Stroke that requires high – levelled health care, good disciplinary coordination and rehabilitation from the first moment because it is a severe condition which causes a disability that will continue for whole life in individual. The purpose of our study was to investigate the effects of dual – task training on balance, mobility, functional independence, fear of falling, functional capacity and hand grip strength.Fifty five geriatrics with diagnosed with stroke in our study. Balance, mobility, functional independence, fear of falling was measured with Berg Balance Scale, Rivermead Mobility Index, Functional Independence Measurement, respectively. Functional capacity was assessed with Timed Up&Go, Stair Up&Down, Chair Sit&Stand Test. Hand grip strength was evaluated with pinch meter and hand dynamometer. Cases were divided into two different groups: Control and Intervention. Conventional physiotherapy and rehabilitation and neurodevelopment treatment approaches were applied in control group, while in addition to same protocol, dual – task training was applied 5 days for 8 weeks in intervention group. After the treatment, all assessments were repeated.There were statistically significant improvements in measures of balance, mobility, functional independence, fear of falling, and functional capacity between pre- and post – treatment in both groups (p<0,05). On the other hand, no significant difference was observed in terms of hand grip strength (p>0,05).Based on our findings, we found that dual – task training applied as an adjunct to conventional physiotherapy and rehabilitation and neurodevelopment treatment approaches was superior to conventional physiotherapy and rehabilitation and neurodevelopment treatment approaches on balance and mobility parameters (p<0,05).