Kur`an`da dine davet metodu açısından ahiret inancının yeri ve Ashab-ı Kehf örneği

Abstract

Bu çalışmada, dine davet ederken Allâh'a îmanla âhirete îman arasındaki yakın alâkadan hareketle, âhirete imanın ne kadar önemli ve etkili bir davet metodu olduğu ortaya konmaya çalışılmıştır. Zira İslâm Dini'nin inanç esasları öteden beri, tevhîd, nübüvvet (risâlet), ve meâd (âhiret) olarak üç ana başlıkta toplanmıştır. Tezimiz bir giriş ve üç bölümden oluşmaktadır. Birinci bölümde tevhîd başta olmak üzere, İslâm îtikâdının temel esasları ele alınmıştır. İslâm düşüncesinde âhiret inancının yerine ve âhiret hallerine temas edilmiştir. İkinci bölüm ise çalışmanın ana iskeletini oluşturmaktadır. Bu bölümde öncelikle, Kurân'da cahiliye ehlinin ve mü'minlerin âhirete bakışı ele alınmıştır. Âhiret hayatının varlığı aklî ve naklî delillerle sunularak, âhiret inancını davette etkili bir metot olarak kullanmaya zihnî hazırlık yapılmıştır. Yine Kur'ân bağlamında; Kur'ân'ın, Hz. Muhammed (s.a.v.)'in ve diğer peygamberlerin dine davetlerinde âhiret inancını nasıl etkili bir yöntem olarak kullandıkları ortaya konmuştur. Üçüncü bölümde ise, Kur'ân'ın en etkili anlatım metotlarından biri olan kıssalar hakkında genel bilgiler verildikten sonra, kıssaların gayelerinden bahsedilmiştir. Yeniden diriliş bağlamında Ashâb-ı Kehf kıssası ele alınmıştır. Ashâb-ı Kehf kıssasının, bir davetçi için gaybî bir konuyu şehâdet âlemine taşıyarak öldükten sonra dirilişe örnek oluşturması açısından önemi vurgulanmıştır. Anahtar Kelimeler: Âhiret, Davet, Ashâb-ı Kehf, Yeniden Diriliş, Kıssa.

In this study, it has been tried to show how an important and effective invitation method is the faith in the Hereafter while inviting to the religion by starting from the close relation between faith in Allah and faith in the Hereafter. Because the principles of faith of the Islamic religion have long been collected in three main titles, namely, tawhid (oneness), prophethood, and mead (hereafter). Our thesis consists of an introduction and three chapters. The basic principles of the Islamic belief, and especially tawhid (oneness), are discussed in the first part. It is mentioned about the place of the belief in the Hereafter and the states in the Hereafter in the Islamic thought. The second part is the main skeleton of the study. In this chapter, firstly, the view of the Hereafter of the ignorant people and believers in the Qur'an are studied. Mind preparation has been made to use the belief in the Hereafter as an effective method by submitting the presence of the life of the Hereafter with mental and transitory evidence. In the context of the Qur'an, it is revealed how the Qur'an, the Prophet Muhammad (pbuh) and other prophets used the faith of the Hereafter in their invitation to religion as an effective method. In the third chapter, it has been mentioned about the aims of the parables in the Qur'an after giving general information about the parables which are the most effective methods of narration of the Qur'an. The Companions of the Cave (Ashab-i Kehf) parable is discussed in the context of the resurrection. The importance of the parable of the Companions of the Cave for an inviter is emphasized in the terms of the resurrection after death by carrying a ghayb (unseen/unperceivable) subject to the world that is seen/perceivable.Keywords: Hereafter, Invitation, The Companions of the Cave (Ashab-i Kehf), Resurrection, Parable.