A study of the design implications of the traditional Turkish house on apartment buildings in the Post-Republican era

Abstract

Geleneksel konut çevreleri, ait oldukları dönemin yaşam biçiminin fiziksel mekanlara başarılı bir şekilde yansıtıldığı çevreler olarak görülmektedir. Bu çevreleri başarılı kılan olgu ise sosyal mimarlık ve fiziksel mimarlık sentezinin yetkin bir düzeyde başarılabilmiş olmasıdır. Geleneksel çevrelerde, zaman akışı içinde yapısal ve dinamik olarak sağlanan uyumun, bilimde ve teknolojide sağlanan hızlı gelişmelere rağmen; günümüz yaşam çevrelerinde sağlanamaz hale geldiği görülmektedir. Türkiye'de 20. Yüzyılın ikinci yarısında, geleneksel evlerden apartman dairelerine birden geçilmesi, toplumun yaşadığı çevreye karşı yabancılaşması ve kimlik kaybı problemine neden olmuştur. Bu tezde, çağdaş tasarımlara yön vermede geleneksel mimarinin yorumlanması ve çağdaş tasarım prensiplerine olan etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Türk Evi'nin kavramsal çerçevesi, oluşumuna etki eden faktörleri ve birleşenlerinden varılan kavramsal nitelikleriyle birlikte çok katlı çağdaş Türk apartmanlarına uyarlanılabilmesi için geleneksel Türk Evi ve tasarım ilkeleri incelenmiştir. Cumhuriyet sonrası yoruma dayalı apartman örneklerinin, Türk Evi'nin bu kriterlerine göre irdelenmesi; geçiş evrelerinin, kopma noktalarının belirlenmesi üzerinde durulmuştur.Bu çalışma, Türk Evi üzerine çalışma yapmış araştırmacıların yorumlarının incelenmesi, Türk evinin sahip olduğu niteliklerinin detaylı olarak sorgulanması ile temel tasarım ilkelerinin belirlemesi için bir durum çalışması olarak gerçekleştirilmiştir. Bu kapsamda Cumhuriyet sonrası yoruma dayalı apartman tasarımlarının mekan kullanımı, geçmişle karşılaştırmalı olarak benzerlik ve farklılıkları değerlendirilmiştir. Bunu başlangıç noktası olarak alıp, geleneksel Türk kimliğini yansıtan, çağdaş çok katlı Türk apartman tasarımlarını şematize edebilmek ve kavramsal bir alt yapı hazırlamak için bir girişimde bulunulmuştur.

Traditional housing environments are considered as mediums, which successfully transfer the lifestyle of the period of their existence to physical places. It is the competent effectuation of the synthesis of social architecture and physical architecture that makes these environments successful. Despite the rapid developments in science and technology, the structural and dynamic harmony provided in traditional environments through time did not apply to habitats. In Turkey, starting from the second half of the 20th century, the sudden move to apartment buildings from traditional houses has resulted in an alienation of public from the environment they live in and the problem of losing their identity. The interpretation of the traditional Turkish House in conducting modern designs and determination of its principles for modern apartment building design were aims of this thesis. As well as the conceptual framework, the factors that act in the formation and the conceptual characteristics arising from the components of Turkish House were studied. Interpretative samples of apartment buildings were accentuated for their implementation on modern multi-storey Turkish apartment buildings in terms of these criteria regarding transition phases and determination of breaking off points.This thesis is a case study that analyzed the interpretations by the architects who have studied the Turkish House, examined the characteristics of them in detail and determined the basic design principles. In this context, the space usage, similarities and differences of interpretative designs of apartment buildings in the Post-Republican era are evaluated in comparison with the past. Taking this as a starting point, an attempt is performed to schematize the modern designs for future multi-storey Turkish apartment buildings that possess an identity.