Deneysel omurilik yaralanmaları (Elektrofizyolojik monitörleme ve tedaviye yaklaşım)

Abstract

Bu çalışma, deneysel bir modelde omurilik travmasının elektro- fizyolojik ve histopatolojik sonuçlarını değerlendirmek, bunlara ve motor fonksiyona bazı tedavi şekillerinin etkilerini araş tırmak için planlanmıştır. Bu amaçla deney hayvanı' olarak 56 adet beyaz sıçan kullanılmış tır, intraperitoneal pentobarbital anestezisi ile orta dorsal laminektomi yapılmış ve Allen 'in modi fi ye ağırlık düşürme yönte mi ile 10-80 gm-cm şiddetinde travmalar uygulanmıştır. 7 denekte yapılan spontan elektromyelogram kayıtlarında, travma ile anlam lı değişiklikler olduğu görülmüştür. Bunların 6 sında travmadan 6 saat sonra alınan histolojik kesitler, travma şiddeti ile orantılı santral hemorajik nekroz yüzdelerinin varlığını göster miştir. Diğer 47 hayvanda somatosensoryel uyartı İmiş potansiyel (SEP) kayıtları yapılmıştır. Bunların 9 unda kayıt için kafa derisi altına konan iğne el ektr odlar, 38 inde paryetal epidural vida elektrodlar kullanılmıştır. Epidural kayıtlamanın diğerine göre üstün olduğu görülmüştür. Her hayvana travmadan önce, travmadan 12 saat sonra ve 14 gün sonra olmak üzere 3 kez SEP kaydı yapıl mıştır. Travma sonrası her iki bacağın stimülasyonunun önemi vurgul anmı şt ı r. 14 hayvana 2 mi %0.9 luk NaCl, 5 hayvana 2 mgr/kgr naloxone, 9 hayvana 10 mgr/kgr naloxone, 10 hayvana 15 mgr/kgr methylpredni- solone, 9 hayvana ise %40 lık solüsyon içinde 2 gr/kgr dimethyl 233sulfoxide verilmiştir. İlaçlar B0 gm-cm şiddetindeki travmadan 45 dakika sonra intraperitoneal bolus enjeksiyonlar şeklinde verilmiştir. Bu 5 grup hayvanın SEP lerinin ve 14 gün süreyle günlük motor fonksiyonlarının karşılaştırılması sonucunda; 7.0.9 luk NaCl veri.len grupla methyl prednisolone grubunun bir farkı olmadığı, naloxone 'un aksonal iletime ve az miktarda motor fonk siyona yararlı olduğu, dimethyl sulfoxide'in hem aksonal iletimi hem de motor fonksiyonu belirgin düzelttiği görülmüştür. 234