Çocukluk çağı enürezisine yaklaşım
dc.contributor.author | Keskinoğlu, Ahmet | |
dc.date.accessioned | 2020-12-29T06:44:09Z | |
dc.date.available | 2020-12-29T06:44:09Z | |
dc.date.submitted | 1990 | |
dc.date.issued | 2018-08-06 | |
dc.identifier.uri | https://acikbilim.yok.gov.tr/handle/20.500.12812/338363 | |
dc.description.abstract | ÖZET Çoğu kez altını ıslatma olarak tanımlanan enürezis, çocuk hekimlerinin sık karşılaştıkları sorunlardan biridir. Çocukluk yaş gruplarında */. 10-12 oranında görülmektedir. Enürezis hiçbir nedene bağlanamadığı gibi, birçok üriner, endokrin ve sinir sistemi hastalığının ilk belirtisi olabilir. Organik nedenler enürezis etyoloj isinde % 10'dan daha az sıklık ta görülmektedir. Son yıllarda enürezis etyopatogenez ine ilişkin yeni görüşler ileri sürülmektedir. En sık görülen organik neden idrar yolu enfeksiyonları (îYE)'dır. Bu çalışmada çocuk hekimliğinde sık karşılaşılan, genellikle psikolojik bir sorun gibi yaklaşıyan enürezis yakınmasına somut değerlerle açıklık kazandırmayı iste dik. Anamnez özellikleri, fizik bakı, basit laboratuvar incelemelerinden yola çıkarak ileri incelemelerle ülkemiz koşullarında yeni bir yaklaşım biçimini ve bu yaklaşım sonucunda uygun sağaltım yöntemlerini belirlemeyi amaçladık. 151 olguluk serimizde anamnez, fizik bakı, laboratuvar incelemeleri ile etyoioji araştırıldı. Saptanan bulgulardan yola çıkarak, değişik sağalbım yöntemlerinin etkinlikleri sınandı. Primer enürezisli olgularda, aile içi enürezis öyküsünün fazla oranda bulunması, enüreziste etyoloj isinde herediter ilişkiyi ortaya koymaktadır. İYE özellikle kız çocuklarında daha fazla bulundu. Alt üriner trakfcus obsfcrüksiyonlar ı sıklığı literatürle uyumlu olmasına karşın, urogenital patolojilere daha sık rast landı. Barsak parazitozu ile sekonder enürezis arasında ilişki saptanırken, primer enüreziste bu ilişki daha az olarak bulundu. Heri derecede üst solunum yolu obs trüksiyonu (ÜSYO) olan 2 olguda operasyon sonrası enürezis sıklığın da değişiklik olmaması, diğer üSYO'lu olguların diğer sağaltım yöntemlerine yanıt vermesi dikkat çekiciydi. tmipramin ile kısa dönemde iyi yanıt alınmasına karşın uzun dönemde rölapslar artma gösterdi. Pirasetam ile yeterli yanıt alınamadı. EEG bulgusu olanlarda kullanılan fenobarbital ile yanıt alınamazken, difeniİhidantoin ile enürezis sıklığında azalma saptandı. Akupunktur ile uzun dönemde rölaps sık görüldü. Saat alarmı yöntemi uzun bir sağaltım dönemi içermesine karşın, düzenli uygulandığında, hiçbir etyolojik nedene bağlanamayan olgularda en etkin yöntem olarak değerlendirildi. 89 | |
dc.description.abstract | en_US | |
dc.language | Turkish | |
dc.language.iso | tr | |
dc.rights | info:eu-repo/semantics/embargoedAccess | |
dc.rights | Attribution 4.0 United States | tr_TR |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | |
dc.subject | Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları | tr_TR |
dc.subject | Child Health and Diseases | en_US |
dc.title | Çocukluk çağı enürezisine yaklaşım | |
dc.type | doctoralThesis | |
dc.date.updated | 2018-08-06 | |
dc.contributor.department | Diğer | |
dc.subject.ytm | Enuresis | |
dc.identifier.yokid | 18694 | |
dc.publisher.institute | Tıp Fakültesi | |
dc.publisher.university | EGE ÜNİVERSİTESİ | |
dc.type.sub | medicineThesis | |
dc.identifier.thesisid | 18694 | |
dc.description.pages | 95 | |
dc.publisher.discipline | Diğer |