Ondansetron`un pediyatrik hastalarda sevofluran`a bağlı gelişen ajitasyon üzerine etkileri

Abstract

Çalışmamızda bir antiemetik olan 5HT3 antagonisti Ondansetron'un pediyatrik hastalarda kullanılan Sevofluran'a bağlı gelişen derlenme ajitasyonu üzerindeki etkisini araştırmayı amaçladık. Çalışmaya Sevofluran ile genel anestezi altında elektif günübirlik infraumblikal cerrahi uygulanan 1-7 yaş arası ASA 1-2 grubu 40 çocuk hasta dahil edildi. Çalışma kapsamına alınan çocuklardan daha önce opere edilen ve postoperatif dönemde bulantı kusma hikayesi nedeniyle antiemetik ihtiyacı olanlar Grup 1 (n: 20) ve kontrol grubu grup 2 (n: 20) olarak ikiye ayrıldı. Tüm olgular anestezi başlangıcından 30 dakika önce 0,5 mg/kg oral midazolam ile premedike edildiler. Premedikasyon verildikten 30 dakika sonra hastaların aileden ayrılma skorları, sedasyon skorları ve anestezi indüksiyon skorları kaydedildi. Her iki grupta da anestezi indüksiyonu maske ile O2 % 40, NO2 (% 60) ve sevofluran (% 7) ile gerçekleştirildi. Anestezi İdamesi O2 % 40, NO2 (% 60) ve sevofluran (% 2) ile sürdürüldü. İndüksiyonu takiben her iki gruptaki hastalara 10 micg/kg iv alfentanil uygulaması yapılarak hastanın kilosuna uygun boydaki laringeal maske yerleştirildi. Tüm hastalara 0,8 ml/kg % 0,25 bupivakain ile kaudal blok uygulandı. Grup 1'deki çocuklara anestezi indüksiyonu sonrasında 0,1 mg/kg intavenöz Ondansetron verildi. Grup 2' deki çocuklara ise herhangi bir antiemetik uygulanmadı. Ameliyat süresince SpO2, elektrokardiyogram, inspiratuar ve ekspiratuar O2, NO2 ve sevofluran konsantrasyonları, santral vücut ısısı (ösofageal) ve hemodinamik takipler yapıldı. Ameliyat ve anestezi süreleri kaydedildi. Postoperatif 10., 20., 30., 60., 120. ve 180. dakikalarda CHIPPS ağrı skoru, PAED ajitasyon ve m-ALDRETE skorları değerlendirildi. Çalışma grupları arasında yaş, vücut ağırlığı, operasyon ve volatil anestezi süreleri açısından fark saptanmadı . Grupların anestezi sonrasında göz açma, aile ile temas ve ilk ses çıkarma süreleri benzer bulundu (p > 0,05). Anestezi süreleri karşılaştırıldığında, kontrol grubunun anestezi süresi, ondansetron grubundan istatistiksel olarak anlamlı biçimde daha kısa bulundu (p < 0,05). Grupların ajitasyon açısından PAED skoru ile karşılaştırılmasında gruplar arasında istatistiksel fark bulunamadı (p > 0,05).Sonuç olarak, peroperatif profilaktik uygulanan Ondansetron'un pediyatrik hastalarda Sevofluran'a bağlı oluşan ajitasyonu azaltıcı etkisi bulunamamıştır.Anahtar Kelimeler: Pediatrik, postoperatif ajitasyon, sevofluran, ondansetron.

In this study, we aimed to investigate the influence of ondansetron, an antiemetic and 5HT3 antagonist, on sevoflurane-related emergence agitation in pediatric patients. Forty ASA I-II and 1-7 years of age children undergoing elective infraumbilical day-case surgery under general anesthesia with sevoflurane, were included in to the study. The study population was divided into two groups as Group I (n=20) and Group II (n=20). Group I was comprised of children who had undergone surgery previously and required antiemetics due to history of nausea-vomiting during the postoperative period. Group II was the control group. Each patient was subjected to premedication by 0.5 mg/kg oral midazolam 30 minutes prior to the general anesthesia. Thirty minutes after the delivery of the premedication, scores of the patients for parental separation, sedation, and induction of anesthesia were noted. Mask induction of anesthesia was performed with O2 (40%), NO2 (60%) and sevoflurane (7%). Maintenance of anesthesia was achieved with O2 (40%), NO2 (60%) and sevoflurane (endtidal value of 2%). Following induction of anesthesia, both groups received 10 µg/kg intravenous alfentanil, and a laryngeal mask airway matching the weight of each patient, was inserted. All patients were subjected to caudal blockade with 0.8 ml/kg 0.25% bupivacaine. Children in Group I received 0.1 mg/kg intravenous ondansetron following the induction of anesthesia. Group II received no antiemetics. Intraoperatively, the following parameters were monitored: SpO2, electrocardiogram, inspiratory and expiratory O2, NO2 and sevoflurane concentrations, central body temperature (esophageal), and hemodynamics. Duration of exposure to volatile anesthetic and duration of anesthesia as well as length of operation, were noted. CHIPPS pain, PAED scale, and Aldrete scores were evaluated at postoperative 10, 20, 30, 60, 120, and 180 minutes. There was no difference between the study groups with regard to age, body weight, duration of exposure to volatile anesthetic, and length of operation. Times to eye opening, contact with the parents, and utterance of sound were similar in both of the groups (p>0.05). Duration of anesthesia was found to be statistically significantly shorter in the control group than in the ondansetron group (p<0.05). No statistically significant intergroup difference was observed in terms of PAED scores relative to the agitation (p>0.05).In conclusion, perioperative prophylactic use of ondansetron did not reduce the sevoflurane-related emergence agitation in pediatric patients.Key Words: Pediatric, postoperative agitation, sevoflurane, ondansetron.