Abdominal aort basısının pelvik ve alt ekstremite kanamalarının kontrolündeki etkinlik ve güvenilirliğinin araştırılması

Abstract

Giriş: Penetran gövde-ekstremite bileşke travmaları savaş alanlarında önlenebilir ölümlerin en başında gelen nedenlerdendir. Benzer şekilde günlük hayatta da hayatı tehdit eden abdominal, pelvik ve inguinal bölge kanamaları görülebilir. Kanama yönetiminde olay yerinde veya sağlık birimine ulaşana kadar abdominal aort basısının hayat kurtarıcı olduğu yapılan çalışmalarda vurgulanmıştır. Amaç: Eksternal abdominal aort basısının abdominal kan akımını azaltmadaki etkinliği ve güvenilirliğinin değerlendirilmesi. Gereç ve Yöntemler: Çalışma için 245-300 gr ağırlığında, ikisi pilot çalışmada olmak üzere toplam 18 adet Sprague-Dawley tipi erişkin dişi sıçan kullanıldı. Randomize olarak dörder sıçandan oluşan dört çalışma grubu oluşturuldu. Kontrol grubuna (0.dakika grubu) hiç bası işlemi uygulanmadan, femoral bölgeden lazer doppler kan akımı ölçüldü. 15.dakika grubuna abdominal aortanın umbilikus seviyesinde 15 dakika bası uygulaması esnasında lazer doppler ile kan akımı ölçümü yapıldı. 30. dakika ve 45. dakika gruplarında da 30'ar dakika ve 45'er dakika bası süresince kan akımı ölçümü yapıldı. Abdominal aort basısının neden olabileceği iskemik değişiklikleri saptamak amacıyla bası bölgesinin altında kalan damarlarla beslenen böbrek, ince bağırsak ve mezenterden doku örnekleri alındı. Bu dokularda iskemi ve nekroz açısından histopatolojik inceleme yapıldı ve skorlandı. Ayrıca oluşan biyokimyasal değişiklikleri saptamak için, alınan kan örneklerinde sodyum, potasyum, ALT, AST, BUN, kreatinin ve laktik asit düzeyleri karşılaştırılmalı olarak bakıldı. Bulgular: Çalışmadaki tüm sıçanlarda kompresyon sonrası abdominal aort akımında istatistiksel olarak anlamlı bir azalma saptandı. Serum potasyum ve laktat seviyelerinde ise istatistiksel olarak anlamlı olmayan bir artış izlenmiştir. Bununla beraber alınan ince bağırsak, mezenter ve böbrek örneklerinin patolojik incelemesinde bası süresi ile doğru orantılı olarak iskemi belirtilerinin arttığı gözlenmiştir. Sonuç: Bu çalışma sonucunda, abdominal aorta piston uygulamasının, kan akışını durdurma açısından etkin olduğu saptanmıştır. Yapılan basıya bağlı serum Na, K, ALT, AST, BUN, kreatinin ve laktik asit seviyelerinde istatistiksel olarak anlamlı bir değişim izlenmemiştir. Yapılan basının doku düzeyinde iskemik değişikliklere neden olduğu ve bası süresi uzadıkça bu değişikliklerin seviyesinin arttığı görülmüştür. Geri dönüşsüz iskemik değişiklikler açısından abdominal aort basısı için güvenli süre limitinin ileri çalışmalar ile belirlenmesi gerekmektedir. Abdominal aort basısı özellikle pelvik ve inguinal bölge gibi gövde-bileşke alanlarının hemorajisinde etkili bir yöntem olmakla beraber güvenilirliği açısından gerçek hasta gruplarının dahil edildiği ileri çalışmalar gerekmektedir.

İntroduction: Penetrating junctional trauma is a leading cause of preventable death on the battlefield. Similarly challenging in civilian settings, exsanguination from the vessels of the abdomen, pelvis and groin can occur in moments. Therefore prehospital iliac artery or abdominal aortic compression has been recommended. Purpose: Evaluating the safety and efficacy of decreasing blood flow from the abdominal aorta with external compression of the abdominal aorta. Material and Methods: 15, 30 and 45 minutes of external compression of the abdominal aorta treatments have been compared to investigate their effects on renal, mesenteric and intestinal ischemia and serum ALT, AST,urine, creatinine, Na, K ve lactic asid levels. A total of 18 female Sprague-Dawley rats weighing 245-300 grams were used for this study, 2 of which were used for pilot study. Rats were divided in 4 groups consisting of 4 animals. In the first group no intervention was performed as they served as the control group. While 15 minutes of compression was applied on the second group, 30 minutes of compression was applied on the third group and 45 minutes of compression was applied on the fourth group. Blood flow from the abdominal aorta was measured in all groups. After the intervention, blood samples were taken to determine serum ALT, AST,urine, creatinine, Na, K ve lactic asid levels. İntestinal, renal and mesenteric tissue samples were taken for histopathological analysis. Results: There was a significant decrease in blood flow from the abdominal aorta with external compression in each subject. Serum potassium and lactic acid levels increased after the compression but these changes were not statistically significant. Gross and histological examination revealed signs of ischemia of the tissue samples after the compression and more changes were seen as the compression time increases. Conclusion: Abdominal aortic compression was effective at reducing flow in the abdominal aorta and ceased flow in all of the subjects. Compression didn't cause a statistically significant change in serum Na, K, ALT, AST, urine, creatinine ve lactic acid levels. Signs of ischemia of the renal, mesenteric and intestinal tissue samples were seen after the compression. Futher studies are needed to evaluate the safe upper time limit for irreversible ischemia. Abdominal aortic compression is an effective way to control junctional hemorrhage but futher tests on human subjects with junctional hemorrhage are needed.