A classification matrix proposal for digital fabrication techniques in architecture

Abstract

Çalışmada mimarlıkta kullanılan dijital fabrikasyon teknikleri ve tasarım sürecinde işlev ve malzeme gibi ele alınan kriterler arasındaki ilişki araştırılıp, bu ilişki bir matris yoluyla formüle edilmiştir. Dijital fabrikasyon, tasarım sürecinin son aşamasında değerlendirilmesi gereken bir karar olarak düşünülmektedir. Bu durumun aksine, yapılan çalışmada hangi fabrikasyon tekniğinin tasarıma uygulanacağının önceden bilinmesinin tasarım sürecine de etkisi olduğu savunulmaktadır. Bu bağlamda hangi kıstasın hangi tasarım niyetine uygun olacağını bilmenin tasarımcıyı süreçte besleyen bir durum olduğu vurgulanmaktadır. Matrisi oluşturabilmek için iki aşamalı bir çalışma uygulanmıştır. Dijital fabrikasyon yeni gelişmekte olan bir alan olduğu için terminolojide kavram karmaşası mevcuttur. Bu nedenle ilk önce terminolojide bir sadeleştirme ve sınıflandırma yapılmıştır. Literatür taraması ve tekrar tabloları oluşturularak teknikler sınıflandırılmıştır. İlk adım sonucunda ortaya çıkan teknikler, matrisin ana kolonunu oluşturmaktadır. Matrisin ana kolonunda yer alan dijital fabrikasyon teknikleri sırasıyla kesit alma, konturlama, mozaikleme, katlama ve biçimlendirmedir. İzlenen ikinci adım ise tasarım kriterlerinin belirlenmesidir. Bu kriterler her bir tekniğe özgü uygulanmış tasarımlar analiz edilerek ortaya çıkarılmıştır. Oluşturulan matrisin hem eğitim hem de uygulama alanlarında kullanılması amaçlanmıştır. Çalışmanın sonucunda amaç; tasarımcılara, tasarım sürecinde belirli tasarım kararları için belirli dijital fabrikasyon teknikleri önerisi yapabilecek bir matris oluşturmaktır.

This thesis investigates the relationship between digital fabrication techniques and the design constraints, such as function and materials, which are determined during architectural design processes by architects. This relationship is formulated through a matrix. Digital fabrication techniques are generally discussed upon and decided at the last step of a design process. This study roots from the idea that knowing which technique to use for fabrication affects the design process. In that sense, 'according to which constraints which technique suits the design intention best' should aid the designers. To propose a classification matrix two steps are practiced: first, as digital fabrication is a newly developing area, there are confusions, shifts, and overlaps of terminology among fabrication techniques; thus a simplification and classification in the terminology is needed. Such a classification is carried out in this thesis through recurrence tables based on a literature survey, the output of which constitutes the main column of the matrix. Secondly, a set of design constraints are determined by analyzing built projects, which are realized using specific digital fabrication techniques. This set of constraints establishes the columns of the matrix. The classification matrix aims to contribute both to educational and practical sides of architecture, proposing digital fabrication techniques to designers according to specific design constraints.