Türkçe konuşan 3-6 yaş grubundaki kekemeliği olan ve olmayan çocukların konuşma akıcısızlıklarının incelenmesi

Abstract

Anadolu Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Eylül, 2005Danışman: Doç. Dr. Dilek ErbaşBu çalışmada, 3-6 yaş arası kekemeliği olan ve olmayan çocukların konuşma akıcısızlıklarıincelenmiş ve konuşma akıcısızlıklarının yaş ve cinsiyet değişkenlerine göre anlamlı birfarklılık gösterip göstermediği araştırılmıştır.Araştırmanın örneklemi için, 3-6 yaş arası 40 çocuk dahil edilmiştir. Araştırmaya katılançocuklar, Eskişehir'de ?Altınkız Çocuk Yuvası? ile stanbul'da ?Su Çocuk Yuvası? na devametmekte olan; Anadolu Üniversitesi Dil ve Konuşma Bozuklukları Eğitim Araştırma veUygulama Merkezi'ne, Cerrahpaşa Tıp Fak. şitme Konuşma Rehabilitasyon Merkezi'ne veÖzgem şitme ve Konuşma Engelliler Rehabilitasyon Merkezi'ne kekemelik şikayetiylebaşvuran çocuklar arasından seçilmiştir. Araştırmaya katılan çocuklar, çalışmanın veritoplama aşaması olan ?spontan konuşma? sırasında, ailelerin izni olmak koşulu ile videoyaalınmıştır. Kaydedilen konuşma örneklemleri çözümlendikten sonra, her bir örneklemin 600hecelik bölümündeki akıcısızlık miktarı belirlenmiştir. Daha sonra, konuşma örneklemiyeniden izlenerek akıcısızlık tipleri ve konuşmaya eşlik eden ikincil davranışlar belirlenmiştir.Sonuç olarak, akıcısızlıkların toplam miktarının, kekemeliği çocuklarda akıcı konuşançocuklardan anlamlı ölçüde daha fazla olduğu bulunmuştur. Kekemelik problemi olançocuklarda, akıcısızlık tipleri ve cinsiyet arasında bir ilişki bulunamamıştır. Blok ya daanormal soluk alma gibi akıcısızlık tipleri, kekemeliğe özgü akıcısızlıklar olarak ortayaçıkmıştır. Ancak, diğer akıcısızlık tiplerinin her iki grupta da sık görülmekle beraber,kekemeliği olan çocukların tekrar ve uzatma gibi akıcısızlık tiplerini daha fazla yaptıklarıgörülmüştür. Kekemeliği olan çocukların %50'sinde ikincil davranışlar gözlenmiştir.Kekemelik problemi olan gruptaki çocukların %45'inin akrabalarında kekemelik öyküsünerastlanırken, akıcı konuşan çocukların %5'inin akrabalarında kekemelik öyküsünerastlanmıştır.Bu bulgular, normal konuşma akıcısızlıkları ve kekemelik arasında kesin bir ayrım yapmanınzor olduğunu, yine de belli özelliklerin kekemeliğe özgü işaretler olarakdeğerlendirilebileceğini düşündürmüştür. Yukarıdaki bulgular doğrultusunda, blok ve anormalsoluk alma gibi akıcısızlık tiplerinin görüldüğü, ikincil davranışların eşlik ettiği ve ailesindekekemelik öyküsünün bulunduğu çocuklarda, kekemeliğin kalıcı olma olasılığının dahayüksek olabileceği; bu nedenle, bu özelliklerin gözlendiği çocukların erken dönemde terapiyealınmasının faydalı olabileceği düşünülmektedir.

Anadolu University- The Institute of Health Sciences, September, 2005Advisor: Doç. Dr. Dilek ErbaşThe purpose of this study was to investigate the speech disfluencies of three to six year-oldstuttering and non-stuttering children, and to determine if the types of speech disfluenciesshow statistically meaningful differences according to the age and sex variables.The study group includes 40 children between the age of three to six year old. Participantswere taken from Altınkız Kindergarten in Eskişehir and Su Kindergarten in stanbul. Childrenwho applied to Anadolu University, D LKOM Education, Research and Training Center forSpeech and Language Disorders, Cerrahpasa Medical Faculty Hearing and SpeechRehabilitation Center and Ozgem Hearing and Speech Rehabilitation Center in Istanbul forstuttering problems were included as well. The speech samples of the study group werevideotaped with permission from parents. After they were transcribed, the amount of totaldisfluencies was determined in the speech samples of 600 syllables. The speech samples werereanalysed to determine the disfluency types and the secondary behaviours of children.As a result of this study, total disfluencies were found significantly higher in stutteringchildren than non-stuttering children. There was no relationship found between disfluency typesand gender in stuttering children. Disfluency types such as blocks and abnormal breathingpatterns were only found in stuttering children. Although other disfluency types were found inboth groups, the frequency of repetitions and prolongations were seen mostly in stutteringchildren. When examining the frequency of secondary behaviours in stuttering children, itwas discovered that 50% of stuttering children have secondary behaviours. When comparingstuttering children to non-stuttering children, 45% of stuttering children have stutteringrelatives. Only 5% of non-stuttering children?s relatives carry the stuttering.The findings of this research show that, making a decision between normal disfluencies andstuttering is difficult. Also, some kinds of attributes should be considered a sign for stuttering.Through the results above children who have types of disfluencies such as blocks, abnormalbreathing patterns, secondary behaviours and a relative who stutters has a chance thatstuttering will remain permanent. Therefore, early intervention should be considered usefulfor children who show these characteristics.