Implementation and statistical evaluation of computer asissted TW2 method for bone age assessment

Abstract

Kemik yaşı tayini için en sık kullanılan metot el ve bileği içeren tek bir x-ışını röntgenine dayanır. Röntgendeki kemikler standart bir atlastaki, genellikle `Greulich ve Pyle (G&P)`, kemikler ile karşılaştırılır. El röntgenlerine dayanan diğer bir ve daha karmaşık olan metot ise `Tanner-Whitehouse (TW2)` metodudur. Bu metot, el ve bilekteki tüm kemiklerin olgunlaşma derecelerinin sistematik değerlendirmesine dayanır.Bu çalışmada, ilk olarak bilgisayarlı TW2 metodu uygulamaya hazır hale getirildi, daha sonra büyük bir hastanede çekilen 50 sol el ve bilek röntgeni kullanılarak yaygın olarak kullanılan G&P metodu referans alınarak doğruluk ve hız kriterleri yönünden karşılaştırıldı ve öğrenme ve pratiğin kemik yaşı değerlendirme hızı üzerindeki etkisi üzerinde çalışıldı. Veriler, `metot karşılaştırma` istatistiksel tekniği kullanılarak analiz edildi. İç gözlemci değişimini değerlendirmek için filmlerin % 20'si tekrar analiz edildi. İki metot arasındaki farka yönelik %95 güvenirlik aralığı -1,84-1,32 yıl olarak bulundu. G&P metodu için iç-gözlemci değişiminin TW2 metoduna göre daha fazla olduğu bulundu (%95 güvenirlik aralığı, -0,77-0,97' ye karşılık -0,45-0,37). Bilgisayarlı TW2 hızının G&P' ye yakın olduğu (1,7 dak.'ya karşılık 0,7 dak) ve pratik yaptıkça hızın arttığı sonucuna varıldı. Her iki metot da kaydadeğer zaman aldığından, kemik yaşı tayininde daha yüksek bir performans elde etmek için bilgisayarlı TW2 metodu tercih edilmelidir.

The most commonly used method for bone age assessment is based on a single x-ray of the hand and wrist. The bones in the x-ray are compared to the bones of a standard atlas, usually `Greulich and Pyle (G&P)`. A more complex method also based on hand x-rays is the `Tanner-Whitehouse (TW2)` method, which relies on the systematic evaluation of the maturity of all the bones in the hand and wrist.In this study, first we implemented the computer assisted TW2 method, then we compared this method with reference to widely used method of G&P using the criteria of accuracy and speed, and lastly we studied how learning and practice affects speed of bone age assessment. We used 50 `bone age` radiographs of the left hand and wrist performed in a large hospital. Data were analyzed using the `method comparison` statistical technique. 20% of the radiographs were then re-analyzed to assess intra-observer variation. The 95% confidence interval for the difference between the two methods was -1.84 to 1.32 years. Intra-observer variation was greater for the G&P method than for the TW2 method (95% confidence limits, -0.77 to 0.97 vs -0.45 to 0.37). The speed of computer based TW2 was close to G&P (1.7 min vs 0.7 min) and increased with practice. Since both methods take reasonable amount of time, computerized TW2 method should be preferred for higher performance in bone age assessment.