Effect of different laser power densities on efficiency of photobiomodulation of mouse fibroblasts in vitro

Abstract

Bu çalışmanın amacı, fotobiyomodulasyonun (PBM) farklı enerji ve güç yoğunluklarına ilaveten farklı inkübasyon süreleri açısından fibroblast hücrelerinde etkinliğini araştırmaktır. Fotobiyomodulasyon (PBM), 635 nm dalga boyunda görünür (VIS) laser ışığı ile gerçekleştirilmiştir. Murin Fibroblastları (L929 hücre hattı), ayrı ayrı 50 mW/cm2, 125 mW/cm2, 200 mW/cm2 güç yoğunluklarıyla ışınlanmıştır. Laser ışınım süresi, laser grupları için enerji yoğunluğunu ayrı ayrı 1 J/cm2, 3 J/cm2 ve 5 J/cm2'de sabit tutmak için seçilen güç yoğunluklarına göre değişmiştir. Hücre canlılığı, MTT (3-(4,5-Dimetiazol-2-il)2,5 difeniltetrazolyum bromür) tahlil testi ile tespit edilmiştir. Sonuçlar, fotobiyomodülasyon etkisinin enerji yoğunluğu, güç yoğunluğu ve laser ışınımı sonrası inkübasyon süresi ile belirlendiğini göstermiştir. Sonuçların hücre canlılığına etkisi proliferatif olabilir veya hiç bir etki sağlamayabilir ve hatta bazı durumlarda inhibe edici olabilir. Gelecekteki çalışmalar için, aynı paradigma in vivo modellerle test edilmelidir.

The purpose of the present study was to investigate the efficiency of photobiomodulation (PBM) with respect to different energy and power densities, as well as different incubation times on fibroblast cells. Photobiomodulation (PBM) was performed with visible (VIS) laser light at a wavelength of 635 nm. Murine fibroblasts (L929 cell line) were irradiated at 50 mW/cm2, 125 mW/cm2, 200 mW/cm2 of power densities, separately. Laser irradiation time was varied with respect to the selected power density to keep constant the energy density for the laser groups (i.e. 1 J/cm2, 3 J/cm2, and 5 J/cm2). Cell viabilities were determined by MTT (3-(4,5-Dimethyiazol-2-yl)-2,5 diphenyltetrazolium bromide) assay test. Results showed that photobiomodulation effect was determined by energy density, power density, and incubation time. It can be proliferative or none and even under some circumstances inhibitory. For future studies, same paradigm should be tested with in vivo models.