Collective political action the Turkish press (1950-1980)

Abstract

Söz konusu dönemi yalnızca kronolojik bir sırayla incelemek yerine, bu çalışmada toplu eylem türleri bir araya gruplandı ve kendi içlerindeki kronolojik gelişimleri incelendi. Bu tür yedi grup saptandı: dernek kurma, simgesel eylem, yazılı eylem, gösteri ve protesto eylemleri, basım içeren eylemler, boykot ve işgaller, şiddet içeren muhalif eylemler. Bu çalışmaya temel oluşturan araştırma, dönemin gazetelerinin ayrıntılı olarak okunmasına ve Türkiye'deki toplu eylemlerin analizinde ilgili kuramsal literatürden yararlanılmasına dayanıyor. Çalışmanın sonucunda, Türkiye'de bu tür eylemlerin demokratik sisteme geçişten beri çok yaygın olduğu, hatta en baskıcı dönemlerde bile bu yaygınlığını yitirmediği ortaya çıktı. Eylem türleri, evrensel olanlardan (tüm dünyada muhalif siyasal eylemlerde kullanılan eylem biçimlerinden) Türk toplumuna özgü olanlara kadar çeşitlilik gösteriyor; bazı eylem türleriyse yerel gereksinim ve koşullara uyarlanmış. Ne var ki eylemlerde görülen bu çeşitlilik 1970'lerde hızla azaldı ve sonunda tek bir eylem biçimi döneme damgasını vurdu: şiddet içeren eylem. Gençliğin ve askerin rolü, rejimin onlara emanet edilmesi nedeniyle, hem eylemcilerin ideolojik yapısında hem de eylemlerin biçiminde çok belirleyici oldu.

This dissertation examines the types of collective political action undertaken in Turkey between 1950 and 1980. Instead of examining the period in a purely chronological order, this study groups types of collective action together, and describes and analyzes them in chronological development. Seven such groups are identified: association formation, symbolic action, action in writing, demonstrations and protests, collective action involving the press, boycotts and sit-ins, and contentious action involving violence. The research for this study is based primarily on a close reading of the newspapers of the period, coupled with the application of the relevant theoretical literature in analyzing the history of collective action in Turkey. The study has found that such action has been wide spread in Turkey since the beginning of the democratic era, even during periods of exceptional repressive measures taken by governments to stifle all forms of criticism and opposition. The types of action range from the universal (found in most contentious political action all over the globe) to actions unique to Turkish society; some types of popular action have also been adapted to local conditions and requirements. The variety of these types, however, steadily diminished in the 1970s and was eventually blotted out by a single type: violent action. The role of the youth and the military as the designated guardians of the regime has very much determined both the ideology of actors and the types of action they undertook.