State and body: The treatment of physical education during the single-party period as a case study in political socialization

Abstract

11 ÖZET Devlet ve Beden: Türkiye Cumhuriyeti Tek Parti Döneminde Bir Toplumsallaşma Aracı Olarak Beden Terbiyesi Bu çalışma Türkiye cumhuriyetinin kuruluş yıllarında uygulanan beden eğitimi politikalarından yola çıkarak tek parti rejiminin toplumu hangi eksen üzerinde şekillendirdiğini ele almaktadır. Tek parti sistemlerinin ana hatlarına ilişkin bir değerlendirme ile başlayan çalışma, Cumhuriyet döneminin kurucu ideologlarından Ziya Gökalp'in geliştirdiği bir dizi kavramsallaştirma ile `terbiye` fikrinin arasındaki nedensel bağlantıları kurarak ilerlemektedir. Böylece, ikinci Meşrutiyet döneminin egemen söylemi ile Cumhuriyet devrimlerinin niteliği arasındaki benzerliklere ışık tutmaya çalışılmaktadır. İzleyen bölümde dönemin doğasına ilişkin yorumlardan kalkarak Avrupa'daki rejimlerle Türkiye örneği arasında karşılaştırmalı bir değerlendirme yapılmıştır. Bu bağlamda Türkiye örneğim daha isabetli olarak değerlendirebilmek için 1938 yılında yürürülüğe konulan ve spor politikaları açısından önemli bir dönemeci ifade eden Beden Terbiyesi Kanunu ayrıntılı olarak incelenmektedir. Sözkonusu kanun, yasa koyucunun hangi saiklerle hareket ettiğini anlamak bakımından önemli ipuçları sağlamaktadır. Çalışmanın son bölümü, Beden Terbiyesi Kanunu ile bütünüyle devletin müdahale alanına giren beden terbiyesi meselesinin sözkonusu kanunun ilgasına değin ne ölçüde başarılı olduğunu tartışmaya açarak, kamuoyu ve klüplerin bu sürece katkısını saptamaya çalışmaktadır.

ABSTRACT State and Body: The Treatment of Physical Education during the Single-Party Period as a Case Study in Political Socialization This study seeks to address the impact of the physical education policies in the formative years of the Turkish Republic for the process of nation building. Arguing that one-party systems possess a number of distinguishing features with respect to the formation of social life, the study then turns its focus to an analysis of the views of Ziya Gökalp, the prominent intellectual progenitor of Turkish sociology. In so doing, it draws important parallels on prevailing discourses during the Second Constitutional Period and early Republican era. The following chapter elaborates on the nature of the authoritarian regimes in Europe in the interbellum era that provides clues for a comparative analysis with that of the Turkish case. The Law on Physical Education promulgated in 1938, comes under scrutiny in this regard to find the peculiarities of the example of Turkey. Seen in this light, this law reveals the mentality prevailing among the Kemalist elite. The last part of this work expands on the successes and failures of the Law on Physical Education by way of looking at the implementation of this law. In this frame of mind, the inputs of the press and sport clubs are also under examination.