Contemporary social policy in Turkey: Workfare programs in the context of the neo-liberal international governance system

Abstract

Bu tez 1999 Marmara depremi ve 2001 ekonomik kriz sonrası Dünya bankası gibiuluslar arası örgütlerin yaklasımına paralel olarak Türkiye'de gündeme gelenyoksullukla mücadele stratejilerinden ?workfare? programları üzerindeodaklanmaktadır. ?Workfare? programları, yoksulların istihdam edilebilirlilikleriniartırarak ve kredi mekanizmalarına ulasmalarını kolaylastırarak yoksulları piyasadabirer aktör haline getirmektedir. Böylelikle piyasa, yoksullukla mücadele programlarıiçin etkili bir mekanizma olarak sunulmakta, bu da yoksullugu bizzat yaratanpiyasanın sorgulanmamasına neden olmaktadır. Yoksulları piyasaya baglamayaçalısmak, aynı zamanda yoksullukla mücadele programları üzerinden sosyalpolitikayı yeniden tanımlamakta, sosyal politika neo-liberal hegemonyayıpekistirecek sekilde piyasayı yoksulların hayatında merkezi bir yere tasımaktadır.Tezde Türkiye'deki ?workfare? programları, uluslar arası neo-liberal sosyal politikaortamı göz önünde tutularak birbiriyle iliskili üç temel nokta üzerindentartısılmaktadır. lk olarak, ?workfare? programları degerlendirilirken refahdevletinden istihdam devletine geçisin Türkiye'deki yansıması göz önündetutulacaktır. kinci olarak ?workfare? programlarının yürütülmesi sırasında sosyalpolitika aktörlerinin aralarındaki isbirliginin niteligi sorgulanacaktır. Uluslar arasıneo-liberal yönetisim çerçevesinde, uluslar arası örgütler, devlet ve sivil toplumkurulusları is birligi temelinde bir araya gelmekte, bu isbirligi sosyal politika alanınıpolitikanın dısına çıkararak konunun sadece programların yürütülmesi gibi teknik biraçıdan ele alınmasına neden olmaktadır. Son olarak da ?workfare? programlarındakiistihdam edilebilirlik kursları ve küçük girisimcilik programlarının yoksulları ne türbir emek piyasasına baglamak istedigi üzerinde durulacaktır. Buradaki temel çıkısnoktası, yoksullukla issizligin bir tutularak, ?çalısan yoksullar? kategorisinin göz ardıedilmesi olacaktır. Dolayısıyla ?workfare? programları, emek piyasası kosullarınıgöz ardı ederek, yoksullukla mücadelede etkin bir yol olmaktan ziyade, piyasanınsosyal politika alanında hegemonyasını pekistirecek bir islev görmektedir.

This thesis focuses on the workfare programs which came onto the agenda of Turkeyafter 1999 Marmara earthquake and 2001 economic crisis as one of the strategies tostruggle against poverty in parallel to the approaches of international organizationssuch as the World Bank. Workfare programs, by improving the employability of thepoor and facilitating their access to the credit mechanisms, make the poor actors inmarket. In this way, market is presented as if it is an effective mechanism for povertyalleviation programs, and this causes market conditions creating poverty to remainunquestioned. Attempts to integrate the poor into the market also redefines socialpolicy via poverty alleviation programs in a way in which social policy puts marketat the center of the lives of the poor in a manner which reinforces the neo-liberalhegemony.In the thesis, workfare programs in Turkey are discussed over the three interrelatedbasic points, by taking into consideration the international neo-liberal social policyenvironment. First while examining workfare programs; the reflection on Turkey ofthe transition from welfare to workfare state is taken into account. Secondly thenature of the cooperation between social policy actors in conducting workfareprograms is examined. Within the context of international neo-liberal governancesystem, international organizations, state and voluntary organizations come togetheron the basis of cooperation; but this sort of cooperation, taking the social policy areaout of the politics, causes the issue to be dealt with in a technical way like justcarrying out the programs. Finally it is examined to what kind of labor marketsemployability training courses and self-employment programs, among workfareprograms, strive to integrate the poor. The basic starting point here is to challenge theignorance of `working poor? category through which poverty and unemployment aretaken as the same. Consequently workfare programs function to reinforce thehegemony of market in social policy area rather than becoming an effective way forpoverty alleviation by ignoring the labor market conditions.