The historical politics of the juvenile justice system and the operation of law in the juvenile court in Istanbul in regard to property crimes

Abstract

Bu tez çocuk adalet politikasındaki mala karşı suçlara ilişkin tarihsel dönüşümler ve İstanbul'daki çocuk mahkemelerinden birinde kovuşturulan mala karşı suç işleyen çocuklar hakkındadır. Farklı konjonktürlerde, Ceza Kanunun politiği ve çocuk suçluluğuyla baş etme teknikleri araştırılmıştır. Çocuk mahkemeleri, sosyal hizmet ve devlet yönetimindeki çocuk bakım evleri arasındaki çocuğu normalleştirme amaçlı işbirliği iflas eden refah devleti dönemindeki yasal politikayı tanımlarken, yeni çocuk adalet politikası çift yönlüdür. Hem kurbanlarının güvenliğini sağlamayı, hem de mahkeme, sivil toplum ve aile arasındaki yeni ortaklık yoluyla çocuğun açık çevrede ıslahını hedeflemektedir. Hukukun işleyişi de incelenmiştir. Hâkimlerin kanunların fonksiyonu ve çocuk adalet politikalarına dair görüşleri, kanunların ana uygulayıcıları olarak onların bakış açılarını izah eder. Duruşma salonundaki sözlü ve bedensel performanslardaki başarılı ve başarısız örnekler ve mahkeme kayıtlarındaki sözlü savaşlar bize yasal alandaki mücadeleleri gösterir. Bu performansların ve resmi dokümanlardaki taktiklerin incelenmesi kanunun suçlularca, meşruluğun, haklılığın sınırlarını yeniden çizmek için nasıl alındığını, alttakilerce nasıl kullanıldığını ortaya çıkarır. Suçlu çocukların taktikleri ?hırsızlığı hayatta kalma yolu olarak meşrulaştırmak? ve ?onları şiddete maruz bırakan insanları suçlamak? olarak sınıflandırılacak. Şubat, 2008 ile Haziran, 2008 arasındaki saha araştırmamdan elde ettiğim, üç hâkimle yapılan mülakatlar, mala karşı suçlara ilişkin otuz dört duruşma ve yirmi beş dosya birincil kaynaklarımı oluşturmaktadır.

This thesis is on the historical transformations in juvenile justice policy in relation to property crimes and the operation of law in the one of the juvenile courts in Istanbul. The politics of the Penal Code and the legal techniques to handle juvenile delinquency in different conjunctures are explored. The cooperation between the juvenile court, social work and state administered child care centers to correct the child characterizes the legal politics in the succumbed welfare era whereas the new juvenile justice policy is double sided. It targets both the security of the victims and the rehabilitation in an open milieu by means of the new partnership between civil society, the court and the family. The operation of law is also scrutinized. The judges? visions on the function of law and juvenile justice policies explain their visions as the major operators of the law. Both (un) successful patterns in verbal and bodily performances in the courtroom and fight by words in the court records show us the contestations in the legal arena. The scrutiny of these performances and the tactics in official documents unpack the reception of law by the offenders, the operation of law from below, to renegotiate the limits of legitimacy. Juvenile delinquents? tactics are categorized as ?legitimizing theft as a channel for survival? and ?blaming people who subject them to violence.? Interviews with three judges, attendance at thirty-four property crime trials and twenty-five files obtained in my field research between February, 2008 and June, 2008 constitute the primary resources.