In the shadow of nuclear arms: The Middle East and Turkey in the 1950s

Abstract

Bu çalışma Türkiye'nin Soğuk Savaş'ın en sorunlu ve çatışmalı on yılı olan 1950'lerdeki Ortadoğu politikasını analiz etmektedir. Büyük güçlerin küresel ve bölgesel politika dinamikleri bu çalışmanın çerçevesini oluşturmaktadır. Bu çerçevede; Ortadoğu Komutanlığı, Türkiye-Pakistan Anlaşması, Bağdat Paktı, Süveyş Krizi ve Arap-İsrail Savaşı, Türkiye-Suriye Krizi, Birleşik Arap Cumhuriyeti, Irak Darbesi, Lübnan ve Ürdün Krizleri gibi gelişmelere ve Türkiye'nin ve bölge ülkelerinin bu gelişmelere dair politikalarına odaklanılacaktır. Türkiye'deki parlamento muhalefeti ve basın gibi aktörlerin yaklaşımları da Demokrat Parti'nin Ortadoğu politikalarına karşı pozisyonlarını yansıtmak amacıyla tartışılacaktır. Buna ek olarak, siyasal ilişkilerin yanısıra Türkiye'nin bölge ülkeleriyle olan ekonomik ve askeri ilişkileri de analiz edilecektir. Bu çalışma, esas olarak İngiliz ve Amerikan Arşiv belgeleri, Türkiye Büyük Millet Meclisi Tutanakları, gazete ve dergilerden elde edilen verilere dayanmaktadır. Bu çalışma içeriği ve bakış açısıyla literatüre katkı sağlamayı amaçlamaktadır. Bu analizlerden sonra bu çalışmanın temel çıkarımı; bölgedeki tüm devletlerin bu dönemde kendilerine özgü dinamiklerinin ve çıkarlarının olduğu ve Türkiye'nin Ortadoğu politikasının ve bölgesel gelişmelerin, sadece büyük güçlerin perspektifinden anlaşılamayacağıdır. Güvenliğin yanısıra, ekonomik gelişmeyi ve toplumsal desteği sağlamak bölgedeki devletlerin birbirinden ayrılmaz saikleri olmuştur. Bu sebeple, 1950ler boyunca Türkiye ve diğer bölge ülkeleri, iç ve dış politikalarını birbiriyle uyumlu hale getirme çabasında olmuşlardır.

This study examines Turkey's Middle East policy in the 1950s, which was the most problematic and conflictual decade of the Cold War. The dynamics of the great power global politics and regional politics will provide the context of this analysis. In this context, the developments in the region, i.e., the Middle East Command, the Turkish-Pakistani Pact, the Baghdad Pact, the Suez Crisis and the Arab-Israeli War, the Turkish-Syrian Crisis, the United Arab Republic, the coup d'etat in Iraq and the crises in Lebanon and Jordan, and the policies of both Turkey and the states in the region regarding these developments will be examined. The approaches of the opposition in the Turkish parliament and the press will also be discussed to reflect the positions of these domestic actors regarding Democrat Party's Middle East policy. Moreover, as political relations, Turkey's economic and military relations with the Middle East states will be analyzed. The analysis will mainly be based on archival documents, i.e., the archives of the United Kingdom, the United States, the archives of the Turkish Grand National Assembly, and the newspapers and journals. This study attempts to make a contribution to the literature with its content and different approach. After these analyses this study concludes that Turkey's Middle East policy and the developments in the region can not be understood only from the perspective of the great powers because all the individual states in the region had their country-specific dynamics and interests that they sought to maximize. In addition to providing security, to provide economic development and social support were the main inseparable motives of the states in the region. Thus, throughout the 1950s, the states in the region, including Turkey, tried to harmonize their foreign and domestic policies.