The formation of constitutional rule: The politics of Ottomanism between de jure and de facto (1908-1913)

Abstract

Bu tez, ortak bir Osmanlılık kimliği oluşturma vaadiyle 1908'de yeniden yürürlüğe konan Kanun-ı Esasi'nin devr-i sabıktan devralınan yasal ve idari yapı üzerinde işleyişi incelemektedir. Gerek resmi gerek kamusal söylemde `unsurların birliği` (ittihad-ı anasır) olarak adlandırılan bu Osmanlıcılık arayışı her şeyden önce parlamentarizm ve anayasal normların egemenliği gibi vaatlere bağlı olduğundan, tezde de Bahar 1909'dan başlayıp Balkan Savaşları'na kadar süren yasal ve idari deneyime odaklanılmıştır.Bu amaçla, incelemede kritik önemdeki iki yasanın, — İdare-i Örfiyye ile gayrimüslimlerin orduya alınmasını içeren Ahz-ı Asker yasalarının — kanunlaşma ve uygulama süreçleri, Makedonya-Bulgar ve Helenist çevreler üzerindeki etkileri üzerinden izlenmiştir.Bu tez, İstanbul ile Rumeli'deki resmi ve sivil politik aktörler arasında ve içinde, anayasal pratikle tetiklenen gerilim ve stratejilerin izini sürmekte; Kanun-ı Esasi'nin Bulgar ve Helen davalarının farklı temsilcilerince yorumlanmasında görünen çeşitliliği, merkezi ve yerel aktörlerin çoğulluğunu, anayasal egemenliğin kurulmasında parlamento kadar yerel mücadelelerin belirleyici rolünü sergilemektedir.

The dissertation examines the functioning of Ottoman constitutional rule born in 1908 which aimed at forming a new body politic, an Ottoman nation, on the sociopolitical structure inherited from the `old regime.` As this Ottomanism, which was officially and publicly referred as `the unity of elements` (ittihad-ı anasır), was closely related with the promise of parliamentarianism and the rule of constitutional norms, the dissertation focuses on the legislative and administrative practices starting in Spring 1909 until the outbreak of the Balkan Wars.To this end, the study follows the enactment and application phases of certain critical laws in creating such a national unification — the martial law and the law on the conscription of non-Muslims to the Ottoman army — with specific emphasis on Macedonian-Bulgarian and Hellenist political networks.Tracing the development of tensions and strategies among official and civil political actors in Istanbul and Rumelia evolving around these laws, the dissertation demonstrates deviations in the interpretation of the Kanun-ı Esasi by various representatives of sociopolitical factions, the heterogeneity of attitudes of central and local political actors, and the effective role of local struggles in the development of constitutional sovereignty.