The crustal structure of the marmara region using receiver function analysis

Abstract

Marmara Bölgesi, Türkiye'nin kuzey batısında yer alan yüksek sismik aktivite ile hızlı deforme olmuş bir bölgedir. Bölgedeki kabuk yapısını daha iyi anlamak için; bölgedeki kalıcı deprem istasyonları kullanılarak, alıcı fonksiyonu analizlerinden bir istasyon altındaki kabuk kalınlığını ve Vp/Vs oranını veren H-κ yığma algoritmasını uygulayarak sonuçlar alınmıştır. 2008 Haziran ve 2012 Nisan tarihleri arasında, 40.2°-41.2° B ve 26.5°-30.5° E arasında kalan bölgede bulunan 40 adet kara istasyonu ve 2010 yılının sonunda KOERI tarafından yerleştirilen beş adet denizaltı gözlemcisi bu çalışmaya dahil edilmiştir. Alıcı fonksiyonları elde etmek için, geniş bir merkez üssü uzaklık aralığında, Mw değeri 5.5 ve üzeri olan yaklaşık 250 uzak deprem kullanıldı. Ayrıca, zaman ortamında alıcı fonksiyonları hesaplamak için, Ligorria and Ammon (1999) tarafından ortaya atılan Tekrarlamalı Ters Evrişim Tekniği kullanıldı. Sonuç olarak, bölge için makul bir kabuk yapısı belirlendi ve diğer çalışmalarla karşılaştırıldı. Alıcı fonksiyonu analizleri sonunda, Moho derinliğinin ve Vp/Vs oranının değişimini gösteren haritalar çizildi. Marmara Denizi'nin basen özelliği gösteren ve kabuk kalınlığı 26 km'ye kadar uzanan Kuzey Marmara alt basen bölgesi hariç, kabuk kalınlığında ani keskin değişimler gözlemlenmedi ve Moho derinliği ortalama olarak 31 km hesaplandı. Buna ek olarak, ortalama Vp/Vs oranı 1.74 olarak bulundu. Çınarcık Havzası yakınlarındaki istasyonlarda, 1.60-1.74 arasında değişen düşük Vp/Vs oranları ve Kuzey Marmara'da 1.60-1.70 arasında değişen ve bölgenin sediman yapısına karşılık gelen düşük Vp/Vs oranları gözlemlendi. Diğer taraftan, mafik içeriği fazla olan Batı Marmara Bölgesi'nde, 1.86-1.96 arasında değişen Vp/Vs oranları elde edildi. Bunların yanısıra, KCTX istasyonun radyal alıcı fonksiyonunu ters çözümlemek için yinelemeli doğrusal bir boyutlu ters çözüm yöntemi kullanarak, Moho derinliği farklı iki yöntemle karşılaştırılmış oldu.

The Marmara Region is a rapidly deforming area with high seismic activity in the northwestern Turkey. In order to further understand the crustal structure in the region, we present results from receiver function analysis using the permanent stations in the region by applying H-κ stacking algorithm which gives crustal thickness and Vp/Vs ratio beneath a station. 40 land stations between January of 2008 and April of 2012, and five cabled Sea Bottom Observatories which were deployed at the end of 2010 by Kandilli Observatory and Earthquake Research Institue located between 40.2°-41.2° N and 26.5°-30.5° E were included in the analysis. Approximately 250 teleseismic events from a wide range of epicentral distances with magnitudes greater than Mw 5.5 are used to obtain receiver functions. Furthermore, in order to calculate the receiver functions in time domain using iterative deconvolution technique suggested by Ligorria and Ammon (1999). Consequently, the crustal structure of the region has been reasonably defined and compared with the other studies. As a consequence of the receiver function analysis, the Moho depth variation map and Vp/Vs ratio map were plotted. The Moho depth on average is 31 km. There are no sharp changes in the crustal thickness of the Marmara Region except North Marmara Trough because basin structure of the Marmara Sea where crustal thickness reaches up to 26 km in the same region was not observed. Furthermore, we found overall average Vp/Vs ratio of 1.74, for the region but we obtained low Vp/Vs ratios in the stations located near Çınarcık Basin which varies between 1.64 - 1.74 indicating the effect of basin structure in the area and North Marmara where Vp/Vs ratios vary between 1.60 and 1.70 whichis related to the sediment structure of the area. We also acquired higher Vp/Vs ratios which are between 1.86 and 1.96 in the Western Marmara Region. This can be due to increasing mafic content in this area. Additionally, an attempt has been made to invert the radial receiver function of the station KCTX using iterative linear 1D inversion method in order to compare the Moho depth values with two different techniques.