Authorial intrusion as a technique of self-conscious narration in the english novel

Abstract

Anlatıcı/yazarın kendi öyküsüne müdahalesi onsekizinci yüzyıldan beri ingiliz romanında kul lamlagelen bir anlatı yöntemidir. Bu tür müdahaleler romanın öyküsell iğini de vurgularlar. Onsekizinci yüzyıl yazarlarından Sterne ve Fielding anlatıcı/yazar müdahalesini kullanarak romandaki, kişiler, olaylar ve romanın yazılış sürecine ilişkin yorumlar yapmışlardır. Ondokuzuncu yüzyıl Gerçekçi romancılarından Thackeray ve A. Trollope bu anlatı yöntemi ile yapıtlarının öyküsell iğini vurgulayan en önemli yazarlardandır. Yirminci yüzyılda ise J^hn^Fovyles Fransız Teğmeninin Kadını adlı romanında kullandığı diğer `üst-kurmaca` yöntemlerine ek olarak anlatıcı/yazar müdahalesi yönteminden yararlanarak yazın sanatı ve yazarın rol ve görevleri üstüne düşüncelerini okuyucuya aktarmıştır.

1 1 1 ABSTRACT The use of authorial intrusion gives a self-conscious quality to the novel by underlining the distance between its fictional world and the real world from which the reader and the writer approach to that fiction. Eighteenth-century writers Sterne and Fielding have interrupted their narratives to comment on the action, characters, and the creative process of their novels. Thackeray and Trollope stand out with their use of the intrusive authorial narrator in the nineteenth century. A twentieth-century writer, John Fowles, comments extensively and systematically on the art of fiction writing as well as the role and functions of the writer by means of authorial intrusion in The French Lieutenant's Woman. which consequently appears as an example, of metaf iction.