Daemoniac experience in Socrates as limit experience

Abstract

KISA ÖZET Sokrates'te Daimonyak Sınır Deneyim Çiğdem Yazıcı Bu tezin amacı, felsefenin hakikat bilgisine dair yaşanan 'sınır' ile 'arzu' arasında varolabilen bir sorgulama pratiği olduğunu tartışmaktır. Bu pratik, hakikati bilmekte sınırlı olduğu gibi, tam da sınırlı olduğu için sürekli olarak bilmeyi arzular ve hakikatin ne olduğunu sorgulamaya devam ederken sınırın ötesine dair metafiziksel bir düşünce pratiğine yer açar. Yalnız, bu düşünce ne kadar öteye giderse gitsin, sonunda yine kendi sınınyla karşılaşır. Dolayısıyla felsefi pratiğin insanın yaşam biçimi üzerindeki etkisi ona hakikat hakkında metafiziksel bir bilgi kazandırması değildir. Asıl etkisi, insanın kendini bu sınır karşısında yine de sorgulama ve düşünce pratiklerinin içinde kalmaya devam etmesini sağlayan etik bir tavır geliştirmesinde rol oynamasıdır. Bu etik duruş, aslında insana bir 'kendi' karakterini oluşturma alanı sağlar. Dolayısıyla tez, Eflatun'un diyaloglarında resmedilen Sokratik karakterin, yukarıda bahsedilen karakter türünün bir örneği olarak yeniden tasvirini amaçlar. Bu karakter, hem sınır ötesine başvurmanın aracı olan 'daimonyak' bir ilahiliği hem de bu sınıra takılan ölümlü bir insaniliği içeren, ama daemonyak bilgelik aşkı ile bilgelik sınırı arasında duran, felsefi bir pratik etkisi ile ortaya çıkmış bir örnektir.

ABSTRACT Daemoniac Experience in Socrates as Limit Experience by Çiğdem Yazıcı This thesis aims to argue that philosophy is a practice of questioning on the condition 'in between' one's 'limit' and 'desire' concerning the knowledge of truth. This kind of practice is limited to know the truth and that is why it keeps desiring to know it and searches for it. Throughout the questioning, a space is opened for a metaphysical type of thinking about the realm beyond the limit. However, as far as thinking goes beyond it encounters its limit at the end. Therefore, the effect of this practice on one's way of life is not a metaphysical knowledge of truth but an ethical attitude in which one situates oneself against the limit and remains in the realm of questioning and thinking. The ethical stance serves the formation of one's character: self. The thesis aims to redescribe the Socratic character, represented to us by Plato's dialogues, as an example of such a character who pursues the philosophical practice, including in itself both an appeal to the realm 'beyond' through his daemoniac experience in love and yet an encounter with the limit in going beyond, but remaining in between his limit- wisdom and limitless love of wisdom. IV