Homogenizing a nation: Turkish national identity and migration-settlement policies of the Turkish republic (1923-1939)

Abstract

KISA ÖZET Bu çalışma, temel olarak, Türkiye'de uluslaşma ve milli kimliğin inşa edilmesi süreçlerini tarihsel bir bakış açısıyla incelemeyi amaçlamaktadır. Ulus-devlet oluşu munun en önemli bileşenlerinden birisi nüfusun yeknesaklaştırılması, bir başka değ işle ulusun tahayyül edilmiş sınırlarının dışında kalan etnik, kültürel ve dilsel farklılıkların tek tipleştirilmesidir. Bu anlamda, göç ve iskan politikaları ulus-devlet inşası sürecinde başvurulan temel araçlardır. Mevcut çalışma, Türkiye de milli kim liğin inşası ve uluslaşma süreçlerine ilişkin çalışmaların büyük oranda ihmal ettiği göç ve iskan politikalarım iki savaş arası dönemde incelemeyi amaçlamaktadır. Çalışmanın dayandığı en temel savlardan biri, göç poütikalannın mcelenmesinin, milli kimliğin süregiden tanımının analiz edilmesine önemli bir katkısının olduğudur. Devletler kimin göçmen olarak kabul edilebileceğine ilişkin kararlarını, ulusun tahhayyül edilmiş sınırları çerçevesinde almaktadır. Bu nedenle göçmelerin kültürel, etnik ve dilsel özelliklerinin, ulusun mevcut tanımıyla çelişmemesi ya da göçmenlerin asimilasyon politikalarına tabii tutularak yeknesaklaştırılması göç politikalarının en önemli veçhelerinden biridir. Bu savı temel alarak, mevcut çalışma iki savaş arası dönemde Türkiye'ye kim lerin göçmen olarak kabul edildiğini ve kabul edilenlerin ülke şuurları içinde nasıl is kan edildiğini incelemektedir. Türklüğün yurttaşlık-ülkesellik temelinde tanımlandığı anayasal vatandaşlık kavramının aksine, Türk milli kimliğinin inşa sürecinde özcü bir tanımının geliştirildiği ve siyasal pratiklerde belirleyici olan tanımın bu olduğu göç ve iskan süreçlerinin incelenmesi yoluyla çalışmanın vardığı temel sonuçtur. Bu tanımagöre, müslüman olmak, Türkçe konuşmak ve Türk kültürüne sahip olmak ülkenin meşru sahibi olarak görülen Türk ulusunun temel özellikleridir. Türk milliyetiyle öz- deşletirilmeyenler ancak bu özelliklere sahip olduklarında Türklüğün tanımına içersenmektedir. Çalışma iskan ve göç politikaları yoluyla, nüfusun bu tanım çerçevesinde nasıl Türkleştirilmeye çalışıldığını incelemektedir. Bu anlamda, mevcut çalışmaların gerekli önemi vermediği, başta göçmenler olmak, üzere Müslüman dilsel azınlıkların nüfûsa ilişkin politikalarla Türkleştirilmesi, araştırmanın öne çıkardığı en önemli konulardan biridir. vı

ABSTRACT This study basically aims to analyse the processes of nationalisation and the con struction of national identity in Turkey from a historical perspective. One of the main components of the formation of nation-states is homogenization of population, in other words, homogenization of ethnic, cultural and linguistic differences that are outside the imagined boundaries of nation. In this sense, migration and settlement policies are fundamental instruments resorted in the course of construction of nation- state. The present study aims to investigate the migration and settlement policies of the interwar period which are highly neglected in the studies concerning the processes of the construction of national identity and nationalization in Turkey. One of the most basic assertions this study relies on is that analysis of migration policies makes a significant contribution to the the analysis of the definition of na tional identity. States take their decisions, regarding who can be admitted as immi grant, within the framework of the imagined boundaries of nation. For this reason, that the cultural, ethnic and linguistic characteristics of the immigrants should not contradict with the current definition of nation, or the immigrants should be homoge nized by assimilatory policies is one of the main aspects of the migration policies. On the basis of this assertion, the present study investigates who were admitted as immigrant and how they were settled within the boundaries of the country during the interwar period. By investigating the migration and settlement policies, the main con sequence this study arrives at is that, in contrast to the notion of constitutional citizen ship in which Turkishness is defined on the basis of citizenship-territoriality, an es- 111sentialist definition of Turkishness was developed in the course of national identity construction and it was the determinant definition in the political processes. Accord ing to this definition, being Muslim, speaking Turkish and possessing Turkish culture are the basic characteristics of Turkish nation which is conceived to be the legitimate owner of the country. Those who are not identified with Turkish nationality are in cluded into the definition of Turkishness only when they possess these properties. The study analyses, how it was attempted to Turkify the population, within the framework of mis definition, by means of migration and settlement policies. In this sense, one of the most important themes the research emphasizes is the Turkification of the Muslim linguistic minorities, especially of the immigrants, through demo graphic policies, which is not paid sufficient attention by the existing studies. IV