Tezer Özlü`nün Çocukluğun Soğuk Geceleri ve Yaşamın Ucuna Yolculuk romanlarını öz-anlatımlı kadın bildungsromanı olarak okumak

Abstract

Tezer Özlü, Türk edebiyatında 1970-1980 yılları arasında kısa hikâyeleri, romanları, çevirileri ve bir senaryosu ile etkili olmuş bir figürdür. Bireyin iç dünyası, kimlik bunalımı, toplumsal-siyasi-tarihi-ideolojik dayatmalarla böyle bir ortamda kadın olarak var olmaya çalışmanın zorluğu gibi temalar Özlü'nün eserlerinin temelini oluşturur. Bu tezde de yazarın Çocukluğun Soğuk Geceleri ve Yaşamın Ucuna Yolculuk romanlarında birinci tekil şahıs anlatıcı ağzıyla aktardığı hikâyenin bütün halinde ele alındığında nasıl bir kadın bildungsromanı olarak okunabileceği iddiası, teorik okumalar ve metinlerden örneklerle gösterilmeye çalışıldı. İlk romanda öz-anlatımlı hayat hikâyesi otuzlu yaşlara kadar getirilen anlatıcı-karakterin ikinci romanda kırklı yaşlara ulaşan hikâyesi, bir bütün halinde bireysel olgunlaşmayla sona erer.

Tezer Özlü is an effective figure in Turkish literature who writes short stories, novels, a scenario and makes translations between 1970-1980. Özlü?s literary works are constructed by some basic themes such as inner world of the individual, identity crisis, social-political-historical-ideological pressure and survival efforts of a woman under these circumstances. In this thesis, I show how author?s Çocukluğun Soğuk Geceleri and Yaşamın Ucuna Yolculuk novels can be read as female bildungsroman which narrated by a first person narrator by the help of the theoric readings and giving examples from novels. In the first novel the story of the self narrator ends on thirty years age and in the second novel same story are brought fourty years age. In this way, the whole story ends with an individual growth.