Istanbul wine - taverns as public places in the sixteenth and seventeenth centuries

Abstract

Bu tez 16. ve 17. yüzyıllarda İstanbul meyhanelerinin kamusal alan olarak rolü üzerinedir. Meyhanaleri kamusal alanların geniş bağlamında ve gündelik hayattaki fonksiyonları kapsamında ele almaktadır. Erken modern Osmanlı şehirlerinde kamusal alan üzerine literatür genel olarak kahvehaneler ekseninde incelenmekte ve meyhaneleri marjinal yerler olarak görme eğilimdedir. Buna ragmen bu çalışma, bu anlayışı sorgulamakta ve meyhanelerin bulundukları konumlar, sundukları hizmetler ve müdavimlerinin çeşitliliği bakımından kahvehaneler ve bozahaneler ile birçok ortak özellik paylaştığını göstermeye çalışmaktadır. Buna ek olarak, devletin meyhaneler üzerine uyguladığı politikaları kahvehaneler ve bozahanelere yönelik politikalar ile karşılaştırarak, devletin bu tip mekanlara kamu düzenini sağlamak ve içki içme ve fuhuş yapma gibi yasa ihlallerini engellemeye çalışmak amacıyla genel bir tepki geliştirdiği iddia edilmektedir.

This thesis is on the roles of wine-taverns as public spaces in Istanbul during the sixteenth and seventeenth centuries. It examines the place of wine-taverns in the larger context of public places and their functions in everyday life. Literature on public places in early modern Ottoman cities mostly revolves around coffeehouses and tends to see wine-taverns as marginal places. However, this study questions this perception and attempts to show that in terms of their locations, services they offered and diversity of their patrons, wine-taverns had a great deal in common with coffeehouses and bozahanes. In addition, by comparing state policies on wine-taverns with those on coffeehouses and bozahanes, the thesis argues that the state produced a common reaction to these places in order to prevent public disorder and transgressions such as drinking wine and prostitution.