The moral and political worlds of Macbeth

Abstract

Shakespeare'in Richard III ve Iago gibi kötücül karakterlerinin aksine Macbeth, sosyal dokunun temelini oluşturan ahlaki ve politik değerlere uygun davranmadığının farkındadır ve bu nedenle üstlendiği katil ve 'meşru' otoriteyi zorla ele geçiren kimse rolünden rahatsızlık duymaktadır. Bu tezin amacı, Macbeth'in Rönesans çağı söyleminde çoğunlukça kabul edilen ahlaki ve politik normlara ters düşerek kendisini (uygun olmadığı) bir `Machiavel` rölünde buluşunu incelemektedir. Gücü ele geçirmek ve daha sonra İskoçya kralı olarak statüsünü koruyabilmek için 'kelimeleri' ve hayal gücünü devreye sokan Macbeth, politik güç arzusunun vicdanı bastırışının mükemmel bir örneğidir.

Unlike Shakespeare's greatest villains such as Richard III and Iago, Macbeth is not really comfortable in his role as murderer and usurper thanks to his acute awareness that he is acting against the moral and political values which underpin the social fabric. The aim of this thesis is to explore the ways in which Macbeth falls afoul of the commonly accepted ethical and political norms in the discourse of the Renaissance era and finds himself in the role of a would-be `Machiavel`. He puts 'words' and his imagination into use to seize power and later to maintain his status as king of Scotland. Macbeth emerges as a great exemplar of how desire for political power silences the claims of conscience.