The Syrian `other` in everyday life: Perspectives on the Syrian refugees in Üsküdar

Abstract

Bu çalışma Üsküdar'ın gündelik hayatında muhafazakâr insanların mülteci meselesinde seferber olma hallerini ve onların 2011 yılında başlayan Suriye İç Savaşı'nın ilk dönemlerinden itibaren Türkiye'ye gelen Suriyeli mülteciler üzerine görüşlerini araştırmaktadır. Mülteci meselesinde seferber olma halini araştırmak için bu çalışma, derinlemesine mülakat ve katılımcı gözlem tekniklerinden oluşan, örnek olarak Üsküdar'ı veren bir alan araştırmasına dayanır. Çalışma veriyi analiz etmek için iki teorik bakışı bir araya getirir. Bunlar söylem analizi ve duyusal etnografyadır. Çalışma, Türkiye'de mülteci meselesinin özelleştirilmiş bir alan olduğunu ve bu meselede neoliberal devletin gittikçe daha az sorumlu olduğunu iddia eder. Bu durum da yerel toplulukların mülteci meselesinde seferber olmasına ve mültecilerden sorumlu olmasına yol açar. Bu seferberlik yeni-Osmanlıcı söylemlere ve nostaljiye dayanır. Bu yüzden çalışma Türkiye'de neoliberalizm ve yeni-Osmanlıcılık arasında olumsal ve işbirlikçi bir ilişki olduğunu iddia eder. Yeni-Osmanlıcılık yeni bir fenomen olmamasına rağmen bu çalışma siyasi bir söylem olan yeni-Osmanlıcılığın nasıl hegemonya kazandığını ve toplum tarafından nasıl içselleştirildiğini keşfetmeyi amaçlar. Bu açıdan üç önemli alanın yeniden değerlendirilmesi söz konusudur. Bunlar, Bosna Savaşı üzerinden yakın tarih, Batı üzerine tahayyüller ve Kemalizm'dir. Bu alanlar neoliberal bir devlet ve toplumda yeni-Osmanlıcılıkla uyumlu yeni öznellikler ve kolektiviteler üretir. Çalışma, yerel perspektifleri sunarak göçlerin gündelik hayattaki dönüştürücü özelliğini vurgular.

This thesis explores mobilization of conservative people for the refugee issue in the everyday life of Üsküdar and how they perceive the Syrian refugees arriving Turkey since the early days of the Syrian Civil War that started in 2011. In order to explore how people mobilize for the refugee issue, this thesis relies on a field study composed of in-depth interviews with and participant observation of people mobilized for the refugee issue in Üsküdar as an exemplary case. It relies on a merging of two theoretical outlooks, discourse analysis and sensory ethnography in order, to analyze the data. The study argues that the refugee issue is a privatized area in Turkey and that the neoliberal state in Turkey is getting less accountable for the refugee issue. This shifts the responsibility for addressing refugee issues to local communities, who then have to mobilize. This mobilization relies on neo-Ottomanist discourses and nostalgia. Therefore, the study argues that there is a contingent and collaborative relationship between neoliberalism and neo-Ottomanism on the refugee issue in Turkey. Although neo-Ottomanism is not a recent phenomenon, the thesis explores how the political discourse of neo-Ottomanism acquires hegemony over and gets internalized by the society. In that sense, there are reevaluations of three important key areas: the recent past through the Bosnian War, the imaginary on the West and Kemalism. These areas produce and reproduce new subjectivities and collectivities in a neoliberal state and society in accordance with neo-Ottomanism. This thesis emphasizes the transformative character of migrations in everyday life by presenting the local perspectives.