An analysis of the Byzantine peasantry through Eleventh-and Twelfth-century narrative sources

Abstract

Bizans köylüleri geleneksel olarak belgesel ve materyal kaynaklar kullanılarak analiz edilmiştir. Bu çalışmanın amacı yukarıda bahsedilen çalışmalara, on birinci ve on ikinci yüzyıl Bizans anlatısal kaynakları kullanılarak, daha algı odaklı, sosyo-kültürel bir bakış açısının getirilebileceğini göstermektir. Anlatısal kaynaklarda köylülerin kendi bakış açısı hiç bulunmadığı için, bunun yakın okuma, tümdengelim ve edebi analiz teknikleri kullanılarak açığa çıkarılması gerekmektedir. Söz konusu kaynaklar köylülerin yaşam tarzını, farklı kesimlerle olan ekonomik ve hukuksal ilişkilerini ve askeri meselelerde kullanılma ve mağdur olma durumların yansıtmanın yanı sıra, aynı zamanda elit, eğitim görmüş, kentli kesim tarafından nasıl algılandıklarını da göstermektedir. Bu kaynaklar köylüleri son derece hassas bir ötekileştirme, övgü ve savunma üçgeni çevrçevesinde ele almaktadır. Köylülere, imparatorluğun ekonomik ve askeri gücü için engin bir iş gücü havuzu oluşturduklarından dolayı, topluca atfedilen önem son derece belirgindir, ancak birey olarak önemsiz ve öteki olarak yansıtılmaktadırlar. Bu çalışmanın ele aldığı farklı yazarlarca onaylanan ve aynı dönemin askeri doktrinleri ve hukuksal kaynakları tarafından da desteklenen görüşler arasındaki görece benzerlikler, bu kişisel görüşlerin aslında daha geniş bir sosyo-kültürel ifadenin parçası olduklarına işaret etmektedir.

The Byzantine peasantry has been traditionally analyzed through documentary sources and material evidence. This study attempts to complement the existing scholarship on the peasantry by showing how a perception-based, socio-cultural angle can be provided through the utilization of Byzantine narrative sources from the eleventh and twelfth centuries. The peasant voice is completely absent from these sources and, therefore, must be reached through deduction, close-reading and literary analysis techniques. In addition to furnishing us with much direct information on the peasants' lifestyle, their economic and legal interactions with different actors, as well as their utilization and victimization through military matters, these sources also highlight the elite, educated and also quite urban perception of the peasantry. These narratives contain a delicate blend of marginalizing the peasantry, while also praising and defending them due to the acknowledgement that they are vital in the maintenance of the empire. A strong case is made for the collective importance attributed to the peasantry, through their function as a vast manpower pool for the agrarian economy and military machine; yet, as individuals, they remain obscure and invisible. The relative homogeneity among the selected authors' views concerning the peasantry, which is also mirrored and enforced by military doctrines, legal documents and imperial orders of the time, indicates that their individual views are part of a broader socio-cultural expression.