The second language acquisition of inflectional morphology in Turkish

Abstract

Bu çalışmada, Türkçenin yabancı dil olarak öğreniminde isim ve eylem çekim eklerinin edinimi araştırılmıştır. İncelenen adsıl çekim ekleri Belirtme –(y)I, Bulunma -DA, Ayrılma–DAn, Tamlayan -(n)In/-Im ve Yönelme –(y)A Durum ekleri; eylemcil çekim ekleri ise Zaman / Görünüş / Kip ekleri olan -(I)yor, -A/Ir, -(y)AcAK, -DI ve -mIş ekleridir. Ana dili İngilizce olup Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen 46 katılımcıdan toplanan yazılı veriler, bahsedilen eklerin doğru ve yanlış kullanımları belirlenerek analiz edilmiştir. Üç araştırma sorusu incelenmiştir: i) Türkçe öğrenenler, yazılı üretimlerini monitör edecek zaman bulduklarında bile hedef eklere ulaşmakta zorluk yaşamakta mıdır? (öyle ise); ii) adsıl ve eylemcil çekim eklerindeki değişken kullanım farklılık göstermekte midir?; iii) Durum ve Zaman-Görünüş-Kip eklerinde bir doğru kullanım sıralaması gözlemlenebilir mi? Bulgular, incelenen tüm eklerin yüksek oranda doğru kullanıldığını göstermektedir. Ancak, Durum eklerinde daha az oranda değişken kullanım gözlemlenmiştir. –(y)I Durum ve –mIş Görünüş eklerinin en yüksek oranda hatalı kullanılan iki ek olması ekler arasında bir zorluk derecelendirmesine ve biçimbirimlerin kullanımındaki değişkenlikte bir şeçicilik olduğuna işaret etmektedir. Durum eklerindeki hataların çoğu eki atma şeklinde iken, Zaman-Görünüş-Kip eklerindeki hatalar daha çok yanlış ek seçme şeklindedir. Bulgular, yazılı üretimde de çekim eklerinin kullanımında hatalar olabildiğini göstermektedir. Ancak verilerdeki sistemli ve yüksek oranda doğru kullanım, ikinci dilin biçimbilimsel sisteminin (zengin ve düzenli biçimbirimsel dizil), ikinci dildeki ekleri edinmeyi kolaylaştırdığına işaret etmektedir. İlerideki çalışmalarda bunun dilbilimsel nedenleri araştırmaya yönelik olmalıdır.

This study investigates the acquisition of nominal and verbal morphology in second language (L2) Turkish. Five Case markers (i.e. Accusative, Locative, Ablative, Genitive and Dative) in the nominal domain and five Tense/Aspect/Modality (TAM) markers (i.e., -(I)yor, -A/Ir, -(y)AcAK, -DI and -mIş ) in the verbal domain are examined. Based on the written data from 46 English-speaking learners of Turkish, (in)correct uses of the morphemes are analyzed. Three research questions are explored: i) do learners who have the time/opportunity to monitor their written output still demonstrate difficulty with accessing target morphemes; (if so) ii) are nominal and verbal markers subject to differential variability? iii) is there an accuracy order within Case and TAM markers? The results have revealed high accuracy rates in both nominal and verbal domains. Nevertheless, Case morphology has been found to be used less variably than TAM markers. Furthermore, a difficulty hierarchy can be implicated as the Accusative marker and Aspectual –mIş morpheme appeared to be the two most erroneously supplied suffixes. The errors mostly involve omissions in the use of Case suffixes; and substitutions in the use of TAM markers, which implies morphological problems even in the written modality. Nevertheless, systematic and accurate use in the data suggests that the L2 morphological system (richness and regularity) facilitates the extent of native-like ultimate attainment of morphemes. An accuracy hierarchy found amongst the nominal and verbal morphology implies the selective nature of variability and calls for further research examining its potential linguistic causes.