Rethinking state and civil society: Two educational policies during the Justice and Development Party era

Abstract

Adalet ve Kalkınma Partisi rejiminin ilk yıllarındaki eğitim politikalarının yapımı sivil toplum kuruluşlarının (STK) katkılarıyla ortak çalışmaya dayalı ve katılımcı bir süreçti. Devlet, ilerleyen yıllarda politika yapım sürecindeki tutumunu katılımcılıktan seçici katılımcılığa dönüştürdü. Böylece devlet, sınırlı sayıda STK'ların katıldığı ve hükümet yanlısı STK'ların desteklendiği aceleci bir politika yapım tarzı tercih etti. Devlet ve eğitim alanındaki sivil toplum arasında değişen ilişkiyi, eğitimde yapılmış olan birçok politika içerisinden müfredat reformu (2003-2005) ve sistem değişikliği (2012) süreçleri arasındaki fark açıkça vurgulamaktadır. Bu tez bu iki politika sürecini inceleyerek devlet ve eğitim alanındaki sivil toplum arasındaki ilişkinin nasıl ve neden değiştiğini anlamaya çalışmaktadır. Bu sorulara cevap vermek için bürokratlar ve STK temsilcileri ile yarı-yapılandırılmış görüşmeler gerçekleştirildi ve doküman araştırması yapıldı. Bu araştırma devletin var olan eğitim kurumlarının gücünü formal ve informal kurumsal değişikliklerle şekillendirdiğini iddia etmektedir. Partinin demokrasiden uzaklaşması devlet ve eğitim alanındaki sivil toplum örgütleri arasındaki ilişkinin değişmesine neden oldu. Devletin eğitimdeki kapasite eksikliği politika yapım sürecine STK'ların seçici katılımına neden oldu. Böylece devlet yetersiz kapasitesini dengelemek için hükümet yanlısı STK'lara başvurdu ve onlara kapasite alanı oluşturdu.

In the early years of the Justice and Development Party regime, educational policymaking was a collaborative and inclusive process with input from civil society organizations (CSOs). In the following years, the state shifted its approach to selective inclusion and refrained from inclusive policymaking. Thus, the state preferred hasty policymaking, in which a limited number of CSOs were included and government-friendly CSOs were supported. Among the many changes in education policies, the difference between the curriculum reform (2003-2005) and the system change (2012) clearly highlight the changing relationship between the state and educational civil society. Analyzing these two policy periods, this thesis tries to determine how and why the relationship between the state and educational civil society changed. In answering these questions, semi-structured interviews with state officials and CSO representatives were conducted and document research was employed. This research claimed that through formal and informal institutional changes, the state altered the power of existing educational institutions. The democratic reversal of the party led to a change in the relationship between educational civil society and the state. The state's limited capacity in education paved the way for the selective inclusion of CSOs in the policymaking process. Therefore, the state remained open to government-friendly CSOs and built capacity for these organizations to offset its limited capacity.