The educational well-being of Syrian refugee children in public schools: A qualitative study in İstanbul

Abstract

Türkiye, 2011 yılından beri Suriyeli mülteci çocukların eğitimine yönelik önemli çabalar sarf etmiştir. 2014 yılında yapılan düzenlemeler ile Suriyeli öğrencilerin devlet okullarına entegre olması ve geçici eğitim merkezlerinin aşamalı olarak kapatılması amaçlanmıştır. Bu tezin amacı Suriyeli çocukların eğitimdeki deneyimlerini ve perspektiflerini çocuğun iyi olma hali yaklaşımından ele almaktır. Çalışmada Konu ve Rimpela'nın (2002) oluşturduğu `Okulda iyi olma hali` modeli, Suriyeli çocukların eğitimdeki iyi olma hallerini araştırmada analitik çerçeve olarak kullanılmıştır. Saha çalışmasında insani yardım kuruluşlarından destek alan ve Türkçe konuşan 12 Suriyeli çocukla çocukla yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Söz konusu çocuklar bir mülteci eğitim merkezinden destek alan çocuklardır. İstanbul'un Sultanbeyli ilçesinde bulunan bir mülteci toplum merkezi yoluyla ulaşılmıştır. Çalışmanın sonunda edinilen bulgulara göre çocukların eğitim almaya ve öğrenmeye yönelik motivasyonları çok yüksektir. Çocuklar okulda başarılı olmak için gösterdikleri yoğun çabalara, eğitime karşı yaptıkları derin duygusal yatırımlara ve oldukça destek verilen bir ortamda bulunmalarına rağmen, okullarda Türk eğitim sistemine uyumlarını zorlaştıran ve eğitimde iyi olma hallerini olumsuz yönden etkileyen ciddi engellerle karşılaşmaktadır. Dildeki yetersizlikler yüzünden eğitimde dezavantajlı olarak bulunulan konum, çocuklara göre adil olmayan ölçme ve değerlendirme sistemleri, kendi dillerindeki yeterliliği kaybetme korkusu, yatay ve dikey ilişkilerinde karşılaştıkları ayrımcılık ve dışlanma öğrencilerin eğitime ilişkin öznel deneyimlerinde ön plana çıkardıkları temalardır. Bu nedenle, bu tez sonuç olarak Suriyeli mülteci çocukların eğitiminde çocukların asıl eğitim ihtiyaçlarını, yapabilirliklerini ve adalet duygusunu göz önüne alan daha kapsayıcı sosyal ve eğitim içerme ve uyum politikaları geliştirilmesi önerisini getirir.

Starting from 2011, Turkey has been putting forth crucial efforts towards the education of Syrian refugee children. With the 2014 regulations, the Turkish government has made the decision to include Syrian students in public schools and phase out temporary education centers (TEC). This thesis explores the Syrian refugee children's perspectives and interpretations on their education in the light of child well-being perspective. Konu and Rimpela's (2002) `School Well-being Model` is used as an analytical framework in this study. In-depth semi-structured interviews were carried out with 12 Turkish-speaking Syrian children strongly supported by humanitarian organizations and recruited through a refugee community center located in Sultanbeyli, Istanbul. The findings of the research reveal that children are highly motivated to get an education and very eager to learning. Despite the children's high motivation to be successful in education, they are placed in a highly-supported environment and their intense psychological investments towards education, the thesis demonstrates that they still face serious difficulties in the Turkish education system that negatively affect their school adjustments and well-being in education. Disadvantaged position in the education to due language barrier, perceived unfair measurement, and evaluation systems, fear of losing their fluency in their mother tongue, discrimination and exclusion occurred in their vertical and horizontal relationships in school are the recurrent themes in children's subjective experiences. Thus, this thesis concludes that comprehensive and inclusionary social and education policies have to be developed by taking into account Syrian children's capabilities, actual needs and their sense of fairness in education.