The effect of diagnosis-related groups on clinical autonomy in Turkey: The physician`s perspective

Abstract

Türkiye'nin sağlık sistemi, 2003'te hayata geçirilen Sağlıkta Dönüşüm Programı ile birlikte sağlık hizmetlerinin finansmanı, sunumu ve regülasyonu alanlarında önemli değişiklikler geçirmiştir. Bu kapsamda tam anlamıyla 2013 yılında yürürlüğe konulan Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması, sağlık hizmetlerine yapılan geri ödemelerin standartlaştırılması yoluyla, artan sağlık harcamalarını kontrol altına almayı ve kaynakların verimli kullanımını sağlamayı amaçlamaktadır. Bu tez çalışması, Sağlıkta Dönüşüm Programı özelinde Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması'nın hekimlerin tıbbi özerkliklerine etkisi hakkında hekimlerin görüşlerini incelemektedir. Bu amaç doğrultusunda devlet hastaneleri ve özel hastanelerde (üniversite hastaneleri hariç) çalışan, farklı branşlardan 14 hekim ile yarı yapılandırılmış derinlemesine mülakatlar yapılmıştır. Araştırma sonucunda hekimler, mesleklerini bilimsel kriterlere uygun şekilde icra edebilmek için tıbbi özerkliği gerekli görmekte, sağlık reformunun ve Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması'nın tıbbi özerkliklerini olumsuz etkilediğini düşünmektedirler. Bunun yanında Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması sonucunda tıbbi pratiğin, hastanelerin gelir-gider dengesini sağlamak ve hastaların tıbbi ihtiyaçlarını karşılamak arasında bir optimizasyon sorununa dönüştürdüğü görülmüştür. Bu tez, hekimlerin Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması kapsamında hastalara sağlık hizmeti sunmak amacıyla geliştirdikleri formel ve enformel stratejiler sayesinde kısmi bir tıbbi özerklikten yararlanmaya devam ettiklerini gösterirken, bu stratejilerin Tanıya Dayalı Fiyat Uygulaması'nın sorunları çözülmediği sürece uzun vadede yetersiz kalacağını ortaya koymaktadır.

Since the 2003 Health Transformation Programme, Turkey's health care system has been subjected to significant changes in financing, provision, and regulation. The diagnosis-related groups (DRGs) is among these regulations, which was fully introduced in 2013 to control increasing health care spending and secure efficient utilization of resources through standardization of reimbursement for medical services. This thesis explores physician perceptions of the impacts of the Health Transformation Programme and more specifically of the DRGs on their clinical autonomy. The thesis relies on an exploratory qualitative study that includes 14 in-depth semi-structured interviews with physicians from different specialities working at public and private hospitals (excluding university hospitals). The findings of this research reveal that physicians perceive clinical autonomy as key to appropriately performing their profession based on scientific evidence, and they feel that the reform and the DRG model negatively affected their clinical autonomy. The thesis argues that the implementation of the diagnosis-related group transformed medical practice into an optimization problem that involves balancing incomes and expenses of the hospitals and meeting the medical needs of patients. While the thesis demonstrates that physicians still enjoy a partial autonomy in navigating the DRG model by resorting to formal and informal strategies to serve the patients, the overall impact that these strategies have may remain limited unless the problems of the DRG model are addressed systematically.