Takvimu`l-edille hadislerinin degerlendirilmesi

Abstract

İslam dininin, Kur'an'dan sonra ikinci temel kaynağı olan hadisler, özellikle naklî ilimler bakımından mühim bir referans kaynağı olmuşlardır. İslamî ilimler geleneğinin önemlilerinden olan fıkıh usûlü ilmi de bu temel kaynağı değerlendirmiştir. Fakihler özellikle bir takım metotlarla hadislerden hükümler çıkarmışlardır. Bu metodolojik çaba özellikle hadisin bir delil olarak kullanıldığını göstermektedir. Bu çalışma ile Hanefî fıkıhçısı Debûsî'nin Takvîmü'l-edille adlı eseri merkeze alınarak ehl-i reyin ve ehl-i hadisin hadise bakışının ele alınması amaçlanmıştır. Yapılan değerlendirmelerde hadisçilik tekniği ile hadisler ele alınmaya çalışılmış, sonrasında Takvîmü'l-edille'deki hadislerin hangi bağlamda hadis kitaplarında yer aldığı ve Debûsî'nin hadislere yer verme amacı tespit edilmeye gayret edilmiştir. Böylelikle iki tarafın hadisi değerlendirme amacı ile ilgili bir karşılaştırma yapılmaya çalışılmıştır.

The hadiths, being the second main source in Islam after Quran, became an important reference source, especially in terms of revealed sciences. Methodology of Islamic Law, one of the most important Islamic scientific traditions, also considered this as a main source. Islamic jurists deduced the rules of Islamic law from hadiths using specific methods. This methodological effort particularly shows that the hadiths were used as an evidence. By means of the study it is aimed to evaluate viewpoint of Ahl al-Ra'y and Ahl al-Hadith to hadith accepting Debusi?s Takvimu?l-edille of Hanafi jurist as a center. İn the evaluations it is aimed to handle the hadiths with the technique of Hadiths, then in which it?s aimed to find context the hadiths in Takvimu?l-edille take place in hadith sources and to state Debusi?s goal of giving place to hadiths. In this manner, a comparison has been made regarding the aim of the evaluation of the hadiths of both parties.