Kira ilişkisinin devri (TBK. 323)

Abstract

818 Sayılı (Eski) Borçlar Kanunu'nda sözleşmenin devri müessesesine yer verilmemiş olmakla bu müessese yargı içtihatlarında ve öğretide uzun yıllardan beri tanınmaktaydı. Kanunda açıkça düzenlenmediği dönemde de sözleşme özgürlüğü çevresinde tarafların kendi aralarında anlaşma yoluyla sözleşmenin devri işlemini geçerli olarak gerçekleştirebilecekleri kabul edilmiş ve sözleşmenin devri müessesesi alacağın devri ve borcun üstlenilmesi hükümlerinden yararlanılarak açıklanmıştı. Uygulamada ortaya çıkan bu ihtiyaç Yeni Türk Borçlar Kanunu ile çözüme kavuşturulmuş, sözleşmenin devri yasal olarak mevzuatta yerini almıştır. Bununla birlikte tez çalışmamızın konusunu oluşturan kira sözleşmesinin devri ise Gayrimenkul Kiraları Hakkında Kanun'da özel olarak düzenlenmişti fakat kira sözleşmesinin devrine dair detaylı bir düzenleme içermemekteydi. 6098 Sayılı Türk Borçlar Kanunu'nun 323. Maddesi hükmü ''kira ilişkisinin devri'' madde başlığı ile İsviçre Borçlar Kanunu'nun 263. Maddesini kaynak alarak kira sözleşmesinin devrini düzenlemiştir. Türk Borçlar Kanunu'nun getirdiği yeniliklerden biri olan kira sözleşmesinin devri konusu uygulamada ortaya çıkabilecek sorunlara cevap aranmaya çalışılarak, doktrinsel görüşler ışığında ve Yargıtay kararları incelenerek uygulamanın benimsediği çözüm tarzı da ortaya konularak ''kira ilişkisinin devri'' konulu bu tez çalışmasında iki bölüm halinde incelenmiştir.

As the transfer of the contract was not included in the Old Turkish Code of Obligations (Code Number 818), it had come to the fore by jurisprudence and case law. At the period when it was not enacted in the law, it had been accepted that, through the principle of freedom of contract, parties could realize transfer of contract by a contract between them and the transfer of contract was explained by the provisions of transfer of claim and assumption of indebtedness. This need was fulfilled by the New Turkish Code of Obligations and provisions of transfer of contract were enacted. On the other hand, the transfer of the lease contracts, which is the subject of our thesis, was already enacted in the Code of Real Estate Leases but did not include detailed provisions. Article 323 of the Turkish Code of Obligations No. 6098 regulates transfer of lease contract under `transfer of lease contract` sub-title, taking article 263 of the Swiss Code of Obligations as a source. As one of the innovations brought by the Turkish Code of Obligations, the subject of `the transfer of lease contracts` is examined in two parts is this thesis in consideration of jurisprudence, Supreme Court case law and by trying to ascertain the problems which might be encountered at practice.