Dmitri Shostakovich` in piyano konçertolarının form özellikleri ve piyano tekniği açılarından incelenmesi

Abstract

Bu çalışma, yirminci yüzyıl müziği paralelinde, Dmitri Shostakovich'in op.35 ve op. 102 piyano konçertolarının form özellikleri, teknik zorluklar ve çözüm önerileri açılarından incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Bu amaç ve Shostakovich'in müziği ve yaşadığı politik dönemin yaratacılığına etkilerinin ortaya konulması için ulaşılabilen ilgili yerli ve yabancı literatür taranmıştır. Nitel araştırma modelindeki araştırmada veriler doküman analizi ve görüşme yöntemiyle elde edilmiş, nitel veriler betimsel olarak çözümlenip değerlendirilmiştir.Konçertoların form analizi; ilgili literatür taranarak, konçertoların notası incelenip, çalınarak ve dünyaca kabul gören örnekleri dinlenerek, alan uzmanlarının bilgi ve görüşlerinden yararlanılarak yapılmıştır. Bu incelemelerden elde edilen bulgular değerlendirilerek; D. Shostakovich'in 20. yüzyıl bestecisi olmasına rağmen müziğinde klasik ögelere sıklıkla rastlanan neo-klasik bir besteci olduğu sonucu çıkarımıştır. İki konçertosunda da sonat formu özellikleri görülmektedir. Shostakovich' in konçertolarındaki genel özelliği olarak orkestra ve solist eşit ağırlıkta ve yarışır gibidir. Shostakovich piyano eserlerinde çok zor ve karmaşık teknikler kullanmamıştır. Bütün pasajlar çok net ve belirgin şekilde çalınmalı, aynı zamanda da dinamiklerde, piyanodan forteye kadar, ifade büyük ve belirgin olmalıdır. Oktav pasajlarda iki elin 1. ve 5. parmakları tek tek ve pasaj cümle yaparak çalışılmalıdır. İki elin güç seviyeleri eşit olmadığından sol el daha özenli çalışılıp iki elin aynı seviyeye getirilmesi gerekir. Kullanılan aksak, senkoplu tartımları orkestra ile, yüksek tempoda uyumlu bir şekilde çalmak zor olacağından özenli ve dikkatli çalışılmalıdır. Dmitri Shostakovich, bestelediği op.35 ve op.102 Piyano Konçertoları ile günümüz piyano edebiyatına büyük bir katkıda bulunduğu sonucuna varılmıştır.Anahtar Kelimeler: Dmitri Shostakovich, Piyano Konçertosu, 20. Yüzyıl, Form Özellikleri

This research has been made to put forward Dmitri Shostakovich's op.35, op.102 Piano Concertos' form features, technical difficulties and suggestions to overcome these difficulties in parallel with Twentieth Century. For this research ,in which the qualitative research methods are used, the data has been obtained by document analysis and interwiews. Qualitative datas are analysed and considered descriptively.The analysis of the concertos; has been made by, searching releated literature, examining and playing scores of the concertos, listening presitigious interpretations of the concertos. The data revealed that D. Shostakovich was neo-vlassical. Altough he was a Twentieth Century composer, he used classical forms and features in his works. In both of his piano concertos sonata form has been seen. A typical characteristic of his concerto writing style was, equal importance of orchestra and the solo instrument; like they are competing. For his piano works he didn't used complicated and hard techniques. All the passages and differences between dynamics should be played very clear and distinctive. For the octave passages first and fifth fingers of both hands should be practiced separately and trying to make musical sentences. Due to the unequal power of hands, left hand must be practiced carefully and brought up to the same level of right hand. Playing the unequal rhytm structures and syncopes compatible with the orchestra at a fast tempo is really hard, thus a careful and attentive practice is necessary. Dmitri Shostakovich has made great contributions to piano literature with his op.35 and op.102 Piano Concertos.Keywords: Dmitri Shostakovich, Piano Concerto, 20. Century, Form Features