Tip-1 diabetes mellitusda miyokard fonksiyonlarındaki değişikliklerin ekokardiografik değerlendirilmesi

Abstract

ÖZET Tip-1 IDDM'Iu hastalarda kardiyomiyopati ve geç dönemde gözlenen koroner arter hastalığı, mortaliteyi artıran önemli kardiak kompükasyonlardır. Çeşitli tip myokardiopatilere benzer ekokardiografik anomaliler genç Tip-1 IDDM'Iu hastalarda da saptanmıştır. Bu hastaların otopsilerin de kardiomegali, myokardial fibrosis, interstisiel ve perivasküler fibrosis, PAS pozitif madde birikimi, myokardial kapiller bazal membran kalınlaşması, kapiller mikroanevrizmalar gibi patolojiler izlenmiştir. Tip-1 IDDM'li olgularda sol ventrikûl sistolik disfonksiyonu ile beraber olan kardiyomyopatinin öncül bulgusu olan, sol ventrikûl diyastolik disfonksiyonun belirlenmesi diabetes melliîuslu olguların ileriki dönemdeki kardiak patolojileri için erken tanı olanağı sağlayabilmektedir. Bu nedenle, çalışmamızda insuline bağımlı diabetes meilituslu hastalarda, sol ventrikûl morfolojik, sistolik ve diastolik fonksiyonlarını değerlendirmek amaçlanmıştır. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Daiı'nda takip edilen 26 Tip-1 IDDM'li olguyla, kontrol grubu olarak yaş ve cinsiyet uyumlu 20 sağlıklı olgu çalışma kapsamına alınmıştır. Yaşlan 12.8±3.6 (5-21 ) yıl arasında değişen Tip-1 IDDM'li olgularımızın 12'si (%46) kız, 14'ü (%54) erkek idi. Diabetin başlangıç yaşı 10±3.4 (4-19) yıl, diabetin süresi 32.9±22.6 (1-72 ) ay arasında değişmekte idi. 20 kontrol olgumuzun yaşları 13.1 ±2.9 (6-17) yıl arasında değişmekte olup; 11*i(%55) erkek, 9'u kız (%45) idi. Diabet olgularımız ile kontrol olgularımız arasında yaş açısından istatistiki farklılık tespit edilmemiştir (p>0.05). Fizik muayenede kardiak hastalık tespit edilmeyen ve normotansif olan olgularımıza M-mode ve 2-D `pulsed1 Doopler ekokardiografi yapılarak morfolojik özellikler ile sistolik ve diastolik parametreler kaydedilmiştir. Tip-1 IDDM'li olgularımız ile kontrol grubu karşılaştırıldığında, morfolojik fonksiyon parametreleri (LVD (ED), LVD (ES), PWT (ED), PWT (ES),ST(ED), ST(ES) ) açısından farklılık tespit edilmemiştir. Sistolik fonksiyon parametrelerinden FS (%) 36.09±6.36, EF (%) 67.96±8.31 bulunmuştur. Kontrol grubu ile karşılaştırıldığında istatistiksel olarak farklılık tespit edilmemiştir (p>0.05,p>0.05). Diastolik fonksiyon parametrelerinden Tıp -1 IDDM'li olgularımızın E pik düzeyi 89.51 ±16.26 cm/s (58.7-147), A pik düzeyi 63.1 6±1 1.75 cm/s ( 40-79) bulunmuştur. Kontrol 37olgularımızın E pik düzeyi 86.78±9.66 cm/s ( 65-105), A pik düzeyi 57.12±7.73 cm/s (42-68) bulunmuştur. Yine Diabet olgularımızın E/ A pik oranı 1.47±0.41, kontrol olgularımızın E/A pik oranı 1.56±0.36 bulunmuştur. Diabet olgularımız için Apik düzeyi artmış, E/A oranında azalma göreceli olarak görülmesine rağmen diabet olgularımız ile kontrol grubu ayrı ayrı istatistik! yönden karşılaştırıldığında arada anlamlı farklılık tespit edilememiştir.( t=0.766,p>0.05 ; t=1.075,p>0.05 ; t=0.025, p>0.05). Tip -1 IDDMTı olgularımızın izovolemik relaksasyon zamanı 61.88±18.30 milis ; kontrol olgularımızın ise 58.9±16.18 milis olarak bulunmuştur. Diabet olgularımızda kontrol olgularına göre görsel olarak IVRT' da uzama görüldüğü halde istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilememiştir (t=1.83, p>0.05). Hafif derecede mikrovasküler komplikasyon taşıyan olgular normal diabet olguları ile karşılaştırıldı. Kardiak fonksiyonlar yönünden anlamlı farklılık tespit edilmemiştir (p>0.05). Sonuçlarımız literatür bilgileri ışığında değerlendirilmiştir. 38