Vitiligo ile birlikte görülebilen bazı hastalıkların sıklığı ve etyopatogenezle olan ilişkisi

Abstract

ÖZET Çalışmamıza Ekim 1993 - Eylül 1995 tarihleri arasında Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Dermatoloji Anabilim Dalı Polikliniğine başvuran klinik olarak vitiligo tanısı konulan yaşları 1.5-70 (ortalama 27.7) arasında değişen 19'u kadın, 31 'i erkek toplam 50 hasta ve kontrol grubu olarak yaşları 6-70 yaşlan arasında değişen 20 sağlıklı birey alınmıştır. Bu çalışmada; vitiligonun yerleşim şekli, hastalığın süresi ve birlikte görülebilen hastalıkların sıklığı araştırıldı. Bu hastalarda; açlık kan şekeri, hemoglobin, hemotokrit, ortalama eritrosit hacmi, ortalama eritrosit hemoglobin düzeyleri ölçüldü. Periferik yayma preparatlan incelendi. Gaitada parazit arandı. T3, T4, FT3, FT4 ve TSH hormonlarının serum seviyelerine bakıldı. Antitiroglo- bulin ve antimikrozomal antikor düzeyleri saptandı. 5 olguda yapılan tiroid sintigrafısinde, 2 olguda hiperaktif nodul saptandı. Bu 2 olgu hipertiroidi olarak değerlendirilmiştir. Çalışmamızda, kontrol grubundaki olgularda açlık kan şekeri normal sınırlarda bulunmuş, tiroid hormon seviyesi ise 1 olguda anormal değerde bulunmuştur. Vitiligo hasta grubunun serum T3, T4, FT3 ve TSH hormon seviyeleri ile kontrol grubunun hormon seviyeleri arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır (P>0.05, P>0.05, P>0.05, P>0.05). Hasta grubu ile kontrol grubunun FT4 hormon seviyeleri arasındaki fark ise istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (P<0.01). P^misiyâz-anemili olarak değerlendirdiğimiz 3 hasta (%6) ile, diabetes mellitus tanısı koyduğumuz 3 hastada (%6) yaygın depigmente lezyonlar bulunmaktadır. Hasta grubunun AKŞ değerleriyle kontrol grubunun AKŞ değerleri karşılaştırıldığında ise aradaki fark istatistiksel olarak önemli derecede anlamlı bulunmuştur (P<0.05). 42Çalışmaya alınan 50 hastanın 5'inde (%10) alopesia areata, 5'inde (%10) mukokutanöz kandidiyazis saptanmıştır. 50 vitiligo hastanın göz muayeneleri sonucunda üveit, koryoretinit ve pigment kümelenmeleri saptanmamıştır. Odiyometrik incelemede 3 olguda (%6) sensörinöral tipte işitme kaybı saptanmıştır. 43