Torakotomi yapılan olgularda preoperatif-erken postoperatif dönem solunum fonksiyon testleri ve akciğer perfüzyon sintigrafi sonuçlarının karşılaştırılması

Abstract

25 ÖZET Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Göğüs Kalp Damar Cerrahisi klininğinde Nisan-1995, Şubat-1996 tarihleri arasında değişik nedenlerle torakotomi yapılan 23 hasta prospektif olarak çalışma kapsamına alındı. Gurubu teşkil eden hastaların 20 si erkek(%87) 3'ü kadın(%13) olup yaş ortalaması 31.40±21.5 idi. Guruptaki hastaların 12 tanesine sol(%52.2) ve 11 tanesine de sağ (%47.8) posterolateral torakotomi yapıldı. Hastaların 5 tanesine(%21.7) dekortikasyon, 5 tanesine (%21.7) lobektomi, 1 tanesine bilobektomi inferior, 2 tanesine segmentektomi, 1 tanesine pnömonektomi (rezeksiyon yapılan olguların toplamı 9 olup %39.2 sini oluşturur), 2 tanesine kistotomi, 2 tanesine parsiyel plevrektomi, 1 tanesine hematom drenajı, 3 tanesine mediastinal kitle extirpasyonu ve 1 tanesine de insizyonal biopsi yapıldı. Hastalanmızın hastanede kalış süreleri 28.80±1 5.20(1 2.80) gün, postoperatif hastanede kalış süreleri 12.60±5.0 gün olarak gerçekleşti. Komplikasyon olarak 1 hastada ampiyem ve 1 hastada insizyon yerinde enfeksiyon gelişti (Morbidite %8.6), ölen olgumuz olmadı (Mortalite %0). Çalışmamızın esasını teşkil etmek üzere olguların tümüne preoperatif ve erken postoperatif dönemde akciğer perfüzyon sintigrafisi, koordinasyon kurulabilen 14(%60 80) hastaya solunum tonksiyon testleri ve 6 hastaya'da arteryel kan gazlan çalışıldı. Solunum fonksiyon testleri preoperatif dönemde hastaların iyi dinlenmiş olduğu bir zamanda, postoperatif dönemde ise operasyondan 8- 15 gün sonra.hastalann drenleri alındıktan sonra hastaların kendilerini tamamen iyi hissettikleri, ağrılarının olmadığı bir dönemde çalışıldı. Parametre olarak VC,FVC,FEV1,FEV1/VC,ve FEV1/FVC değerleri kullanıldı. Pre. ve postoperatif istatistiksel olarak eşleştirilmiş T testine göre hasaplanan p değerleri anlamsız bulundu. Akciğer perfüzyon sintigrafisi Tc 99m MAA kullanılarak operasyondan önce ve postoperatif 8-15 günlerde hastaların drenleri alındıktan sonra, ağrılarının olmadığı ve kendilerini tamamen iyi hissettikleri bir dönemde yapıldı. Her bir taraf akciğerde tutulan Tc-99m MAA miktarı total ve % olarak anterior ve posteriordan sayısal olarak tespit edildi. İmkanların elverişli olduğu 6 olguya preoperatif ve erken postoperatif (postop. 8-15 günlerde)arteryel kan gazları çalışıldı. Sonuçlar değerlendirildiğinde VC %60.69±28.81 predict'ten %46.36±11.58'e, FVC%50.36±18.74 den %48.42±13.76 ya,FEV1%46.71± 14.57 den %46.57±14.6 ya,FEV1/FVC %66 84±57.22 den %57.77±59.86 ya.bir düşüş gösterirken FEV1/FVC %54.18±71.43 den %60.2±71.41 e bir artış göstermiştir. Akciğer perfüzyon sintigrafisi değerlendirildiğinde torakotominin yapıldığı tarafta perfüzyonun arttığı ve azaldığı olgular olarak iki grubtadeğerlendirilebilir. 11 olguda posteriorda ortalama %9.39±9.27,anteriorda ise ortalama %7.77±6.54 lük bir artış gözlenmiş. 12 olguda ise posteriorda ortalama %21.23±20.89,anteriorda ortalama %20.5±22.06 lık bir azalma gözlenmiştir. Kan gazlan sonuçlarına bakıldığında ise preoperatif pC02 ortalama 40.21 den postoperatif 38.96 ya, preoperatif p02 ortalama 74.35 iken postoperatif yine 74.35 olarak tespit edilmiştir. Bu çalışma topluca göz önüne alındığında postoperatif erken dönemde SFT lerinin toraksın ağrıya karşı refleks bir koruma mekanizması içinde olması nedeni ile beklenen sonucu vermediği anlaşılmaktadır.Akciğer perfüzyon sintigrafisinin ise daha erken normale ulaştığı anlaşılmaktadır. Yani postoperatif torakotominin yapıldığı tarafta akciğer perfüzyonu ventilasyondan daha önce normale dönmektedir.