Zihin engelli öğrencilere abdest alma ve namaz kılma becerisinin video modelle öğretiminin etkililiği

Abstract

Bu araştırmada zihin engelli öğrencilere abdest alma ve namaz kılma becerisinin video modelle öğretimin etkililiği incelenmiştir. Zihin engelli bireyler yapılan eğitsel değerlendirme süreci sonunda özelliklerine uygun eğitim ortamlarına yerleştirilmektedir. Özel eğitim sınıfı, kaynaştırma eğitimi ve özel eğitim uygulama okulları bu ortamlar arasında yer almaktadır. Özel eğitim uygulama okullarında özel eğitim programları kullanılmakta ve bu programlarda yer alan derslerden birisi de Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersidir. Bu dersin öğretim programında yer alan becerilerden birisi de abdest alma ve namaz kılmadır. Araştırmada tek denekli araştırma yöntemlerinden denekler arası çoklu yoklama modeli kullanılmıştır. Araştırma zihin engelli tanısı almış 16, 18 ve 20 yaşlarında önkoşul becerilere sahip 3 erkek öğrenci ile yürütülmüştür. Araştırma Kilis İl Mili Eğitim Müdürlüğüne bağlı bir özel eğitim uygulama okulunda yapılmıştır. Öğretim uygulamaları pazartesi ve çarşamba günlerinde ikişer oturum şeklinde yürütülmüş ve toplam 10 Öğretim oturumu gerçekleştirilmiştir. Abdest alma becerisi lavabo bulunan atölyede, namaz kılma becerisi okulun mescidinde çalışılmıştır. Video model yolu öğretim uygulamalarında öğrenci davranışları kontrol listesine kayıt edilmiştir. Öğretim süreci sonunda öğrenci davranışlarında kararlılık elde edildiğinde öğretim sonlandırılmış, bir hafta, iki hafta ve dört hafta sonrasında kalıcılık verileri toplanmıştır. Elde edilen veriler grafik üzerinde analiz edilmiştir. Araştırma süreci sonunda elde edilen veriler ve grafik, video modelle öğretim uygulamalarının zihin engelli öğrencilere abdest alma ve namaz kılma becerilerinin kazanma ve kalıcılık üzerinde etkili olduğunu göstermiştir. Araştırma sonunda elde edilen sonuca bağlı olarak zihin engelli öğrencilere Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi dersinin öğretimini yürüten öğretmenler abdest alma ve namaz kılma becerisinin öğretiminde video model ile öğretim uygulamalarına yer verebilirler, aynı becerinin öğretiminde farklı yöntemlerin etkililiği ile araştırmalar yapılabilir.

In this study, the effectiveness of video model teaching about teaching ablution and praying to mentally disabled students is examined. The students are categorized into suitable educational environments after an evaluation. Special-ed classes, inclusive education, special-ed practice schools are some examples to suitable educational environments. In special-ed practice schools, special training lessons for students are used and education of religion and ethics is one of these lessons. One of the skills is about ablution and praying in this lesson. In the survey, single subject searching methods and multi subject searching methods are both used. The study is carried out in a special ed practice school which attached to Kilis National Education Directorate with three male students who are 16, 18 and 20 years old and have some necessary skills. Teaching practices are applied on Mondays and Wednesdays as 2 sessions and eventually 10 teaching sessions are done. Ablution skill is studied in a workplace which has a sink and praying skill is studied in masjid of the school. The behaviors of the students in video model teaching method is saved in a checklist. After the students acquired the goals the study is ended. In four weeks the behaviors are checked again and persistency data are summed up. The data is analised on a graphic. After the study, the data and graphic have shown that video model teaching about ablution and praying skills is effective on learning the skills and keeping up the behaviors. Depending on the conclusion of the survey, the teachers who are teaching religion and ethics to mentally disabled students may use video model teaching while teaching ablution and praying, also they may search the effectiveness of some different teaching methods.