Radius distal uç kırıklarının eksternal fiksatör ile tedavisi (Klinik çalışma)

Abstract

96 ÖZET Radius distal uç kırıkları travmatolojide en sık karşılaşılan kırıktır. İnsan vücudunun en hareketli eklemi olan el bileğine, komşuluğu veya çoğunlukla eklemi direkt ilgilendiren kırıkları sonucu oldukça önem arz etmektedir. Geçmiş yıllarda teknolojik yetersizlik nedeniyle tedavisinde konservatif yaklaşılmış ve oluşan sakatlıkta bir yazgı gibi değerlendirilmiştir. Günümüzde bilim ve teknolojinin gelişmesine bağlı olarak yeni tedavi yöntemleri geliştirilmiştir. Özellikle ekleme nafiz, kompleks kırıklar ve açık tipteki kırıklar oldukça önem arz eder. İyi tedavi edilmediği taktirde el bileğinde artroz ve buna bağlı kronik ağrı meydana gelir. Bu da özellikle el bileğini daha fazla kullanan üretken insanlarda el becerilerini ve yaşam konforunu oldukça etkiler. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalına Aralık 1995-Nisan 1999 tarihlerinde 21'i erkek, 13'ü bayan toplam 34 hasta başvurmuştur. Başvuran toplam 34 hastanın 36 radius distal uç kırığı çalışma gurubuna alınmıştır. Yaş ortalaması 41 idi. 22 dominant el 12 resisif el ve 2 si bilateraldi. A.O. sınıflamasına göre: 4 ü Tip A, 8 i TipB ve 22 si Tip C; Frykman sınıflamasına göre li Tipi, 2 si Tip2, 1 i Tip3, 14 ü Tip7 ve 14 ü Tip8 idi. Eksternal fiksatör tek başına veya K teli ile kombine olarak kullanılmıştır. Vakalar ortalama 14,3 ay takip edilmiştir. Bu süre sonunda Demerit puanlama sistemine göre % 78 mükemmel-iyi, %14 orta, %8 kötü ve Sarmiento skorlama sistemine göre %66 mükemmel-iyi, %17 orta ve % 17 kötü sonuçla karşılaştık. Literatörlere göre kırıklarımız oldukça kötü guruptadır ancak yine, litaratörlere göre sonuçlarımız tatminkardır. Bu da kompleks kırıklarda eksternal fiksatörün iyi bir endikasyon olduğunu gösterir. Ayrıca ameliyat süresini kısaltması, kozmetik olarak diğer cerrahi yöntemlere göre en az problem çıkarması,fiksatörü çıkarmak için ikinci bir anestezi gerektirmemesi ve istenildiğinde erken rehabilitasyon yapılabilmesi diğer avantajlarıdır.

ABSTRACT Radios distal end fractures are the most common fractures seen in traumatology. Such fractures are very important since they are neighboring to the wrist which is the most active joint of the human body and are directly related with the joint In the past years, such fractures have been treated conservatively because of technological incapabilities and the disability developing as a result of this conservative treatment had been considered fate. Presently, new treatment modalities have been developed in line with the advances in science and technology. Particularly, the fractures penetrating the joint, complex fractures and open fractures are important In case the fractures are not treated well, arthrosis on the wrist and chronic pain develop. This negatively affects the life style and hand skills of productive people who use their wrists more. 21 male, 13 female, totally 34 patients have referred to Dicle university School of Medicine Department of Orthopedics and Traumatology between December 1993-April 1999. 36 radius distal end fractures of 34 patients have been included in the work group. The mean age was 41. There were 22 dominant hands, 12 recessive hands and 2 bilateral hands. According to A.O. Classification: 4 were Type A, 8 were Type B and 22 were Type C; according to Frykman Classification: 1 was Type 1, 2 were Type 2, 1 was Type 3, 14 were Type 7 and 14 were Type 8. External fixator has been used alone or combined with K wire. The mean follow-up was 14,3 months. At the end of this period, we have seen 78% excellent- good, 14% medium, 8% bad results according to Demerit scoring system and according to Sarmiento scoring system, we have observed 66% excellent-good, 17% medium and 17% bad results. Our fractures are in a quite bad group according to authors but agsin according to authors, our results are satisfactory. Then, this indicates that external fixator is a good indication for complex fractures. Other advantages are; shorter operation period, less cosmetic problems when compared to other surgical methods, eariy rehabilitation when desired and no second anesthesia for removing the fixator.