Vestibüler sistem hastalıklarında vestibüler uyarılmış miyojenik potansiyellerin (VEMP) numerik analizi

Abstract

VEMP (`Vestibular Evoked Myogenic Potential` – Vestibüler Uyarılmış Miyojenik Potansiyel) testi, kulağa verilen şiddetli bir işitsel uyaran ile iç kulaktaki periferik uç organların uyarılması sonucunda boyun kaslarında bir elektromiyografik (EMG) yanıt oluşması ve kaydedilmesi prensibine dayanan elektrofizyolojik bir testtir. Klinikte sakkül, inferior vestibüler sinir ve santral bağlantılarını test etmek için kullanılır.Bu çalışmada Necmettin Erbakan Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Hastalıkları Polikliniğindeki işitme ve denge ünitesinin VEMP test standardizasyonu gerçekleştirilmiş ve normatif veriler elde edilmiştir. VEMP yanıtları, sağlıklı kulaklar (N=84), posterior kanal kanalolitiazis benign paroksismal pozisyonel vertigo (BPPV) hastalığı olan kulaklarda, posterior kanal kanolitiazis BPPV için tedavi metodu olan Epley canalit repozisyon (CRP) manevrasından önce (N=16) ve sonrasında (N=32) alınmıştır. VEMP yanıtlarının, latans, genlik ve yanıtların alanı hesaplanarak tüm gruplar üzerinde sayısal analizi gerçekleştirildi. İlk pozitif latans P13, ilk negatif latans N23, P13-N23 tepeden tepeye genliği ve kaydedilen VEMP yanıtlarının alanı belirlendi. VEMP sinyallerinin tepeden tepe genlik ve alanları BPPV hastalarında sağlıklı kişilerle karşılaştırıldığında hem manevra öncesi hem de manevra sonrası gruplarında anlamlı düzeyde fark olduğu (p<0.001) görüldü. Bununla birlikte latans değerleri açısından ne P13 ne de N23 bileşenleri için gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Latanslarda herhangi bir değişiklik olmaksızın VEMP sinyal genliğinde azalma içeren bulgularımız, lokal efferent lif gruplarının tek lif seviyesinde işlevselliğinin azalması şeklinde yorumlanmıştır ve bu açıdan BPPV'nin patofizyolojisi ve klinik özellikleriyle uyumludur. Bu açıdan çalışmamız gelecekte nörodejeneratif hastalıklar üzerinde diğer VEMP çalışmaları gerçekleştirme noktasında motive edicidir ve geliştirilecek ileri sayısal yöntemlerin, ilgili nöro-otoolojik hastalıkların teşhis ve sınıflandırılmasına yardımcı olabilecek potansiyel biyolojik belirleyiciler teşkil edebilir.

Vestibular Evoked Myogenic Potential (VEMP) test is an electrophysiological test based on stimulation of vestibular end organs by an eminent auditory stimulus presented to the ear, in order to generate and record an electromyographic response at neck muscles. In clinical practice, VEMP is used as a tool to assess the functionality of central connections from saccule and inferior-vestibular nerve.In this study, VEMP test standardization of hearing and balance unit of Necmettin Erbakan University Meram Medical Faculty Ear Nose Throat Diseases Polyclinic was performed and normative data were obtained. VEMP responses were recorded for healthy ears (N=84), and posterior channel canalolithiasis benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) patient ears before (N=16) and after (N=32) Epley canalit reposition (CRP) maneuver, which is a clinical method of treatment for posterior channel canalolithiasis BPPV. Numerical analyses of VEMP signals were performed on all groups for computing response latency, amplitude and area, namely the first positive and negative latency, P13 and N23 respectively, and P13-N23 peak-to-peak amplitude and area of recorded VEMP responses.Statistical comparison of VEMP signals peak-to-peak amplitude and area revealed significant difference for BPPV patients for both before maneuver and after maneuver groups, compared to healthy subjects (p<0.001), while no significant difference was found in between groups for latency values of neither P13 nor N23 components.Our findings consisting decrease in only VEMP signal amplitudes with no change in latencies is consistent with clinical properties of BPPV, in which local efferent fiber groups are affected without any single fiber-level degeneration. This consists a strong motivation for further numerical VEMP studies involving patient groups with neuro-degenerative diseases. We believe that further numerical methods to be developed can be considered as potential biomarkers for helping both to diagnose and classify related neuro-othological diseases.