İleri evre larinks kanserlerinde P53 ve BCL-2 onkogeninin prognostik önemi

Abstract

ÖZET Larinksin skuamoz hücreli kanseri baş-boyun kanserlerinin çok büyük bir kısmını oluşturmaktadır (50). Larinksin yassı hücreli karsinomunda etkili bir tedavi yapabilmek ve hastalıksız yaşamı uzatmak için tanımlanan çeşitli prognostik faktörlerin prognozu tahmin etmekte yeterli olamadıkları düşünülmektedir. Prognozun tahmininde ve tedavinin belirlenmesinde ek prognostik faktörlere ihtiyaç olduğu aşikardır. Çeşitli tümörlerde değişik onkogenlerin varlığı gösterilmiştir. P53 ve bcl-2 onkogenleri, tanımlanmış olan kırkın üzerindeki onkogenden iki tanesidir ve larinks kanserinin prognozundaki rolleri henüz tam olarak açıklık kazanmamıştır. Çalışmamızda bu genlerin larinks kanserindeki ekspresyonlarını ve prognostik önemlerini araştırmayı amaçladık. Bu amaçla Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Kulak Burun Boğaz Anabilim Dalı'nda 1999-2003 tarihleri arasında başvuran, larinks yassı hücreli karsinomu tanısı konarak öpere edilmiş 38 hastanın doku örneklerini immunohistokimyasal yöntemlerle retrospektif olarak inceleyerek p53 ve bcl-2 genlerinin ekspresyonunu ve prognostik önemini değerlendirmeye çalıştık. Çalışmaya dahil ettiğimiz hastalardan sadece 1 tanesi bayandı. Hastaların yaşlan 37 ile 72 arasında değişmekteydi (ortalama 60.8). Hastaların tamamında sigara anamnezi mevcuttu. Hastaların 20'si evre 3, 18'i ise evre 4 dönemdeydi. Çalışmaya dahil edilen hastalardan 17'sinde tümör rekürrensi gelişti ve bunlardan 15'i rekürrensi takiben öldü. Diğer hastalar en az 1 yıl süreyle takip edildi. Yapılan immünistokimyasal boyama sonucunda 38 hastanın 21'inde p53 immünboyanması mevuttu. P53 ekspresyonunun hasta yaşı, tümör çapı, tümör evresi, histolojik grade, metastatik lenf nodu varlığı ve tümör rekürrensi ile karşılaştırmalı olarak analizlerinde istatiksel olarak anlamlı bir sonuç elde edilemedi. Bcl-2 gen ekspresyonu ise 38 hastanın 5'inde mevcuttu ve bu rakam bcl-2 ile diğer klinikopatolojik parametreler arasında istatistiksel analiz yapmak için yeterli değildi. 42Bu çalışmanın sonunda p53 gen eksprcsyonunun, cerrahi olarak tedavi edilmiş ileri evre larinks kanserinde prognostik açıdan kullanışlı olmadığını ortaya koyduk. Bcl-2 geni için ise daha çok vaka içeren çalışmalara ihtiyaç vardır. 43

SUMMARY Squamous cell carcinomas of the larynx is the most common cancer affecting the head and neck region. It is thought that, various prognostic factors, used for effective treatement with laryngeal squamous cell carcinomas to increase disease free life are not enough to determine the prognosis. Additional prognostic factors are needed to predictict the prognosis and to determine the type of treatement. P53 and bcl-2 oncogens are two of known over 40 oncogens and their role in the prognosis of the laryngeal cancer are not known. In our study, we aimed to research on the expressions and prognosis significance of these oncogens in the laryngeal carcinoma. Between 1999 and 2003, at University of Dicle, Faculty of Medicine, Department of Otorhinolaryngology and Head and Neck Surgery, we retrospectively examined the tissue samples of 38 operated patients diagnosed as squamous cell carcinomas of the larynx. We immunohistochcmicallly studied and evaluated the expression and prognosis significance of p53 and bcl-2 oncogens. One of the patients included in the study was a female. The age of the patients were between 37 and 75 (mean age 60.8). All the patients had smoking history. Twenty of 38 patients were stage 3, and 18 were stage 4. Seventeen of the patients included in the study had recurrent disease and 1 5 of them died after relaps. The other patients were followed for one year as minimum. After immunohistochemical examination, 21 of 38 patients were immunostained for p53. There were no statistically significance between P53 expression and patient age, tumor size, tumor stage, histologic grade, presence of metastatic lymph node and the tumor relaps. Bcl-2 oncogen was present in the 5 of the 38 patients, and this patient number is not enough to analyze statistical relation between bcl-2 and clinicopathological parameters. As a conclusion, p53 gene expression is not useful in determining the prognosis in high stage operated laryngeal cancers. For bcl-2 oncogene studies are needed with more cases. 44