Erken gebelik dönemi bulantı kusmanın anksiyete düzeyine etkisi

Abstract

Erken gebelik dönemi bulantı-kusması 4-6. gebelik haftasında başlayan ve ortalama 16. gebelik haftalarında biten bir sorun olarak tanımlanmaktadır. Ancak bu sorun bazen gebelik süresince devam eden ve gebenin yaşamını olumsuz etkileyen bir durum olarak görülmektedir. Bu araştırma erken gebelik dönemi bulantı kusmasının gebelikte anksiyete düzeyine etkisini incelemek amacı ile yapılmıştır.Araştırma tanımlayıcı türde yapılmıştır. Araştırma evrenini Karaman ilinde bulunan bir hastanenin gebe polikliniği ve gebe okuluna gelen gebeler oluşturmuştur. Örneklem büyüklüğü 246 kişi olarak belirlenmiştir. Verilerin toplanmasında bir anket formu ve Beck Anksiyete ölçeği kullanılmıştır. Veriler değerlendirilirken non-parametrik testlerden Mann Withney U, Kruskal Wallis testleri, Sperman Korelasyon ve regresyon analizleri kullanılmıştır. Çalışmaya katılan gebelerin Beck Anksiyete puan ortalaması 13.4±9.7 olarak bulunmuştur. Gebelerin %70.7'sinin bulantı-kusma yaşadığı, bulantı-kusma yaşayan gebelerin %31.6'sının I.trimester, %50.6'sının II.trimester, %17.8'inin ise III.trimesterde bulantı-kusmasının bittiği, gebelerin %11.8'inin şiddetli düzeyde anksiyete yaşamakta olduğu saptanmıştır. Çalışmada gebelerin yaşı, eğitim durumu, çalışma durumu, düşük/ölü doğum öyküsü, gebeliğin planlı olma durumu, gebenin bulunduğu trimester, gebelik öncesi BKİ, gebelikte alınan kilo gibi değişkenler ile anksiyete arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur (p>0.05). Gebelerin gebelik deneyimi, gebelikte yaşanan bulantı kusma, bulantı kusmanın bitiş trimesteri, bulantı kusma yaşayan gebelerin günlük işlerinin, sosyal yaşantılarının, eş ilişkileri ile anksiyete düzeyi arasında anlamlı bir fark olduğu saptanmıştır (p˂0.05).Çalışmada erken gebelik dönemi bulantı kusmanın anksiyete düzeyine etkisi saptanmıştır. Bu nedenle sağlık profesyonelleri tarafından erken gebelik döneminde fiziksel değerlendirmenin yanı sıra psiko-sosyal değerlendirmenin de göz önünde bulundurularak danışmanlık verilmesi, özellikle bulantı-kusma ve anksiyete varlığı tespit edilen gebelerde destek faktörlerinin güçlendirilmesi önerilebilir.

The nausea and vomiting of early pregnancy period is defined as a problem that starts with the 4th to 6th pregnancy week and ends at about the 16th pregnancy week. However, this problem is considered to be a situation that lasts sometimes throughout pregnancy and affects the life of the expectant mother negatively. This study has been conducted to determine the impact of early pregnancy-period nausea and vomiting on the anxiety level in pregnancy.The study was performed in descriptive type. The population of the study was constituted by the pregnancy polyclinic of a hospital situated in the province of Karaman and the expectant mothers who come to the obstetrics school. The sample size was determined as 246 persons. In the collection of data, a questionnaire form and Beck Anxiety scale were used. In determining the data, non-parametric tests of Mann Whitney U and Kruskal Wallis tests, Spearman Correlation and Regresyon analysis were used. The Beck Anxiety point average of the expectant mothers taking part in the study was found as 13.4±9.7. It was determined that 70.7% of the expectant mothers experienced nausea and vomiting; that, of the expectant mothers experiencing nausea and vomiting, the nausea and vomiting ended in trimester I in 31.6%, in trimester II in 50.6%, and in trimester III in 17.8%; and that 11.8% of the expectant mothers experience severe-level anxiety. It was identified in the study that the variables such as expectant mothers' age, educational status, working status, miscarriage/stillbirth background, whether the pregnancy is planned or not, trimester of the pregnancy, pre-pregnancy BMI, and weight gained in pregnancy did not affect anxiety level (p>0.05). It was ascertained that a difference takes place between expectant mothers' pregnancy experience, nausea and vomiting experienced in pregnancy, trimester of termination of nausea and vomiting, and the daily works, social lives, spouse-relations of the expectant mothers experiencing nausea and vomiting and their anxiety level (p˂0.05).It was found in the study that the early pregnancy period nausea and vomiting has impact on anxiety level. Hence, it is possible to suggest that consultancy can be provided taking a psycho–social assessment into account along with physical assessment in the early pregnancy period by health professionals and that support factors must be enhanced particularly in the expectant mothers with whom the presence of nausea-vomiting and anxiety is identified.