Açık tibia kırıklarında primer erken proflaktik greftleme

Abstract

ÖZET Değişik etyolojik nedenler ile oluşan açık tibia kırıkları, yüksek enerjili travmalar ile oluşurlar. Travmanın yüksek enerjili olması, geniş yumuşak doku hasarı ve yüksek enfeksiyon riski nedeniyle bu kırıkların tedavisi zordur. Dicle Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Kliniğinde Eylül 1998- Ocak 2005 tarihleri arasında değişik etyoloj ilere bağlı olarak oluşan 27 açık tibia kırığı olan 26 hasta incelendi. Olguların 23'ü (%88,4) erkek, 3'ü (%11,6) bayan idi. Yaş itibariyle en küçük hastamız 14, en büyük hastamız ise 70 yaşında olup, yaş ortalaması 31,8 olarak saptandı. Olgularımız açık kırık açısından incelendiğinde Gustillo sınıflamasına göre;3 olgu (%11,5) Tip 1, 9 olgu (%34,6) Tip 2, 15 olgu (%57,6) Tip 3 olarak değerlendirildi. Olgularımız ek yaralanma açısından incelendiğinde 18 olguda, (%69,2) fibula kırığı ilk sırayı almaktaydı. Olgularımızın tümünde yaralanmalar yüksek enerjili travmayla oluştuğu için; acil serviste kafa travması, intraabdominal ve toraks gibi hayatı tehdit eden ek yaralanmalar araştırıldı. Tüm olgularımıza antibiyotik ve tetanoz proflaksisi yapıldı. Hastaların tümüne ameliyathane şartlarında debridman ve basit yıkama ile irrigasyon yapıldı. Kırıkların tespitinde 1 0 olguda unilateral eksternal fıksatör, iki olguya kilitli İM çivi ile uygulandı. Geri kalan 15 kırığın tespitinde ise sirküler (İlizarov) tip eksternal fıksatör kullanıldı. Kırık fiksasyonu sırasında krista iliakadan alman sponjiöz greftler primer uygulandı. Cilt örtüsü kırığın tipine göre erken primer kapama, erken veya geç yarı kalınlıkta cilt grefti ve fasiyokutanöz lokal flep gibi değişik yöntemlerle sağlandı. Toplam 26 hastanın 27 kırığının 23'ünde ek girişim gerekmeden kaynama elde edildi. Bunlarda ortalama kaynama süresi 26,5 (14-68) hafta idi. Nonunion problemi olan 4 olgudan 2'sinde unilateral eksternal fıksatör çıkarılıp, oto ve allogreft uygulanarak PTB alçısı uygulandı ve yük verdirildi. Olguların Tinde 8 ay, diğerinde 6 ay sonra tam konsolidasyon sağlandı. Bu çalışmada, yüksek enerjili açık tibia kırıklarının tedavisinde, kırık fiksasyonu ve yumuşak doku rekonstrüksiyonu ile eş zamanlı otojen kemik grefti uygulamaları literatür bilgileri ışığında tartışıldı. İlk 12 saatte yapılan primer erken proflaktik greftlemenin, enfeksiyon oranlarını arttırmadığı, kırık kaynama süresini kısaltarak kaynama yokluğu ve gecikmesi oranlarını azalttığı sonucuna varıldı. 58

ABSTRACT Öpen tibial fractures caused by various etiologic factors take place in a form of high-energy traumas. Due to the high-energy nature of the trauma, wide soft tissue damage, and the high risk of infection, these fractures treatments are difficult. 26 patients with 27 öpen tibia fractures caused by various etiologies were examined in the Orthopedics and Traumatology Clinic of the Faculty of Medicine in Dicle University from September 1998 to January 2005. 23 of the cases (88,4%) were males and 3 (U. 6%) were females. The youngest patient was 14 and the oldest was 70 years old, with a mean age of 31.8. Based on the classification of Gustillo, an investigation of our cases in terms of öpen fractures indicated that 3 of the cases (l l.5) were Type l, 9 of them (34.6%) Type 2, and 15 of them (57.6%) Type 3. When the patients were examined for the presence of additional injury, fibula fracture was observed to rank first in 18 of the cases (69%). Since the injuries had occurred with high-energy trauma in our cases, such additional life-threatening injuries as intra-abdominal, thorax and head trauma, were examined at the emergency room. Ali of our cases were administered antibiotics and tetanus prophylaxis. Debridement and irrigation by simple washing were applied to ali of the patients under surgical conditions. For the stabilization of the fractures, external fixator was administered to 10 of the cases and 2 of them were fıxed with a locked İM nail. Circular type (Ilizarov) external fixator was applied to 15 patients. Cancellous grafts obtained from iliac crest were primarily utilized with the fixation of the fractures. Skin cover was achieved through such methods as early primary covering, initial ör late, semi- thickness skin graft, and local fasciocutaneous flap. Union was obtained in the 23 of the 27 fractures in ali the patients without a additional operation. The average union time was 26.5 weeks (14-68). in 2 of the 4 cases with nonunion, the unilateral fıxator was removed and auto and allograft were applied. Subsequently, PTB cast was administered for early weightbearing. Full consolidation was achieved 8 months later in öne of the cases and 6 months later in the other. in this present study, the application of autogenous bone graft synchronic the fracture fixation and soft tissue reconstruction in the treatment of high-energy öpen tibia fractures were investigated under the light of the related literatüre. İn conclusion early primary prophylactic bone grafting during the first 12 hours did not increase in infection rates and, reduced the nonunion and delayed union rates by decreasing the union time. 59