Torakolomber vertebra kırıklarında füzyonsuz posterior enstrumantasyonun geç sonuçları

Abstract

Torakolomber omurga yaralanmalarının tedavisinde hastaların dikkatli bir şekilde değerlendirilmesi ve kemik, yumuşak doku ve sinir yapılarının yaralanma mekanizmalarının ayrıntılı bir şekilde bilinmesi gerekmektedir. Hastanın ilk değerlendirmesi klinik ve radyolojik incelemeyle başlar. Radyolojik değerlendirme direk grafileri ve daha ileri görüntüleme yöntemleri olan bilgisayarlı tomografi, myelografi ve manyetik rezonansı kapsar. Klinik değerlendirme genel travma muayenesini ve ayrıntılı yüzeyel omurga ve nörolojik muayeneyi içerir. Spinal enstrümentasyon sistemlerindeki gelişmelere rağmen çoğu omurga yaralanması cerrahi dışı yöntemlerle tedavi edilmektedir. Cerrahi tedaviler instabil kırıkları stabil kırıklardan ayırmaya çalışan sınıflandırma sistemleri ışığında planlanır. Cerrahi tedavi omurga stabilitesini sağlamayı, nörolojik tablonun daha iyiye gitmesini ya da mevcut durumun korunmasını ve hastanın hızla günlük yaşama dön¬mesini amaçlar. Bu nedenle bizde füzyonsuz posterior enstrumantasyon uyguladığımız torakolomber kırıklarının hastalarımızın geç dönem sonuçlarını araştırdık ve sonuçlarını çok yeterli bulduk.

A detailed evaluation of patients and complete understanding of mechanism of bone, soft tissue and nerve injury mechanism is essential for treatment of thoracolumbar spine injuries. The initial evaluation begins with clinical and radiologic assessment. Radiologic evaluation includes both plain radiography and advanced imaging methods like computed tomography, myelography and magnetic resonans imaging. Clinical evaluation includes both the general trauma examinations and detailed local spine and neurologic examina-tion. Despite the advances in spinal instrumentation systems majority of the patients with thoracolumbar spine injuries are treated nonoperatively. More aggressive treatments are guided by the classification systems that tries to distinguish between stabile and instabile fractures. The aim of the treatment is to provide spinal stability, im-provement or protection of the neurologic status of the patient and allowing rapid ambulation. So we search late results of posterior instrumentation without fusion for surgically treated fractures of the thoracolumbar spine and we found the results very satisfactory.