Yoğun bakım ünitesinde yatan potasyum seviyesi düşük hastalara enteral ve parenteral yoldan verilen Potasyum Klorür`ün etkinlik ve güvenilirliğinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET Bu çalışma, yoğun bakım ünitesinde yatan ve potasyum seviyesi düşük olan hastalarda, enteral ve parenteral yoldan verilen potasyum klorür solüsyonlarının potasyum seviyesini arttırmadaki etkinliği ve güvenirliğini karşılaştırmak amacı ile yapıldı. Yoğun bakım ünitesinde yatan ve potasyum seviyesi 3.5meq/L'nin altında olan toplam 30 hasta özelliklerine göre 2 gruba ayrıldı. 1. gruba, 100ml İzotonik NaCI solüsyonu içine 20meq KC1 ampul konularak hazırlanan solüsyon 1 saat içinde gidecek şekilde santral bir damardan verildi. 11. grup ise nazogastrik sonda takılmış, enteral beslenmeye başlanmamış, ancak enteral beslenmesi için hiçbir engeli olmayan hastalar idi. Bunlara da 20meq KCI ampul+30ml antasid karışım hazırlanıp nazogastrik sondadan bolus tarzında verildi. Her iki gruptan uygulamadan önce alınan venöz kan örneğinde potasyum, sodyum, klor, magnezyum, iyonize kalsiyum, kan şekeri, üre, arteriyel kan örneğinde kan gazları ve pH, idrar potasyum ve 11. grupta mide suyunda asidite bakıldı. 1. ve 11. grupta 2 saat süre ile 30 dakikada bir kanda potasyum, sodyum, şeker ve arteriyel kan örneğinde pH bakıldı. Üre, klor, iyonize kalsiyum, magnezyum, idrar potasyumuna ve enteral grubunda mide asiditesine 1. ve 2. saatlerde bakıldı. 4. saatte başlangıçtaki bütün örnekler alınarak yeniden değerlendirildi. Çalışma süresince her iki gruptaki hastalar monitorize edildi ve meydana gelen EKG değişiklikleri kaydedildi. 44Çalışma süresince 1. ve 11. gruptaki potasyum seviyelerindeki artış birbirleri ile karşılaştırıldığında aralarında anlamlı bir fark yoktu (p>0.05) Ancak kendi içinde 1. grupta 60. dakikadaki, 11. grupta 120. dakikadaki artış oldukça anlamlıydı (p<0,01). Her iki grupta da 4. saate kadar potasyum seviyesi bir plato çizdi. Sodyum, klor, iyonize kalsiyum, magnezyum, kan şekeri, üre, idrar potasyumu, arteriyel kanda pH değerlerindeki değişiklikler ise, grupların kendi içinde ve birbirleri ile karşılaştırıldığında anlamlı bir fark yoktu. (p>0.05) Sürekli EKG monitörizasyonunda da ciddi bir disritmiye 2 grupta da rastlanmadı. Bu bulgulara dayanılarak, enteral yoldan verilen potasyum klorür solüsyonunun emiliminin iyi olduğu, bir antasid ile birlikte verildiğinde mide asiditesinde önemli bir değişikliğe yol açmadığı ve potasyum seviyesini etkin bir biçimde yükselttiği sonucuna varıldı. Bu nedenle hipokalemi tedavisinde intravenöz tedaviye bir alternatif olabileceği düşünüldü. 45