Gelişimsel kalça displazisi tedavisi için uygulanan salter innominate osteotomisi sonrası asetabuler gelişme

Abstract

Bu çalışmada; Gelişimsel Kalça Displazisi tedavisi için Salter innominate osteotomisi ve beraberinde açık redüksiyon + kapsülorafi uygulanan hastaların, iskelet gelişimini tamamladıktan sonraki geç dönem sonuçlarını inceledik, yöntemin sonuçlarını ve başarısını tartıştık.Bu amaçla; 1985 ve 1991 yılları arasında, Rize SSK Hastanesinde tek cerrah tarafından (A.E.) Gelişimsel Kalça Displazisi tedavisi için Salter innominate osteotomisi + açık redüksiyon uygulanmış olan 63 hastanın 85 kalçası retrospektif olarak değerlendirildi. Yeterli takibi olmayan veya ulaşılabilen son takip grafilerinde iskelet gelişimi tamamlanmamış olan 25 hastanın 34 kalçası çalışmadan çıkarıldı. Böylece 38 hastanın 51 kalçası çalışmaya dahil edildi. Hastalarımızın 6 'sı erkek (6 kalça ), 32'si kız ( 45 kalça ) çocuklardan oluşmaktaydı. 11 hastada sağ, 14 hastada sol ve 13 hastada da bilateral kalça eklemi tutulumu mevcut idi. Hastaların ameliyat edildikleri tarihteki yaş ortalamaları 3yaş 2ay (1.5-11 yaş arası), takip süreleri ortalama 16yıl 6 ay (10-23 yıl arası) ve son takip sırasındaki yaş ortalaması 19yaş 7 ay (15-27 yaş arası) olarak tespit edildi. Hastaların tamamı şehir dışında yaşadığı için, hastalara telefon yoluyla ulaşılabildi. Hastalarımızın büyük çoğunluğu kontrole gelemedi ve son takip grafilerini bizim isteğimiz doğrultusunda kendileri çektirip tarafımıza ulaştırdılar. Fonksiyonel değerlendirme telefon yolu ile sorulan sorular yardımıyla modifiye McKay sınıflama sistemine göre yapıldı ve 28 kalça (%54.9) grup1, 20 kalça (%39.2) grup2 ve 3 kalça da (%5.8) grup 3 olarak tespit edildi. Radyografik sonuçlar ise Severin sınıflamasına göre incelendi. 20 kalça (%39.8) evre 1, 30 kalça (%58.8) evre 2, 1 kalça (%2) ise evre 3 olarak tespit edildi. Tedavi sonrası karşılaşılan en önemli komplikasyonlardan birisi olan avasküler nekroz da Kalamchi-McEwen sınıflamasına göre değerlendirildi. 45 kalçada (%88.2) avasküler nekroz olmadığı, 2 kalçada (%3.9) evre 1, 3 kalçada (%5.9) evre 2 ve 1 kalçada (%2) ise evre 4 avasküler nekroz bulunduğu tespit edildi. Evre 4 avasküler nekroz olan hasta, ilk ameliyat öncesi yetersiz traksiyona bağlı olarak ameliyat sonrası dönemde eklem sertliği ve abdüksiyon kontraktürü gelişmesi üzerine ikinci kez ameliyat edilmiş ve femoral kısaltma ameliyatı uygulanmıştır. Ameliyat edilen hastalarımızın hiçbirisinde enfeksiyon, sublüksasyon yada dislokasyon gibi komplikasyonlara rastlanmamıştır.

In this study we aimed to investigate and discuss the long term results of the patients followed till the skeletal maturity and treated with Salter innominate ostetomy in addition to open reduction and capsulorrhaphy for the treatment of developmental hip dysplasia. For this reason, 85 hips of 63 patients whom were operated by the same surgeon (A.E) at Rize SSK Hospital, between the years 1985 and 1991 were evaulated retrospectively. 34 hips of 25 patients who did not have enough follow up or did not reach skeletal matuırity at their last roentgenographic control were excluded from the study. So, 51 hips of 38 patients were included into our study. 6 patients ( 6 hips) were male and 32 patients ( 45 hips ) were female. Right hip involvement in 11, left hip in 14 and bilateral in 13 patients were present. Mean age of the patients at the time of operation was 3 years 2 months (1.5-11 years), mean follow up time was 16 years 6 months (10 -23 years) and mean age at the last control was 15 years 7 months (15-27 years). Because the patients were living far away from our city, we could only reach them with telephone contact. Most of our patients could not come to their last control so they sent us their roentgenographies taken according to our comments. Functional assesment was made with telephone according to modified McKay classification questionare and found out that 28 hips (54.9%) were group 1, 20 (39.2%) were group 2 and 3 (5.8%) were group 3. Radiographic results were assessed according to the Severin classification; 20 hips ( 39.8%) were grade 1, 30 hips ( 58.8%) were grade 2 and 1 hip (2%) was grade 3.Avascular necrosis, one of the most common complications encountered after developmental dysplasia of the hip treatment was evaluated according to Kalamchi-McEwen classification. There were no avascular necrosis in 45 hips (88.2%) and grade 1 in 2 hips (3.9%), grade 2 in 3 hips (5.9%) and grade 4 in 1 hip (2%). The patient with grade 4 avascular necrosis was reoperated with femoral shortening osteotomy, due to abduction contracture and joint stiffness secondary to inadequate pre-operative traction.No complications like infection, subluxation or dislocation was detected in any of our operated patients.