Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu olan çocuk ve ergenlerde ek psikiyatrik tanılar

Abstract

ÖZET:Giriş ve Amaç: Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) olan olguların yarısından fazlasında ek psikiyatrik bozukluk olduğu bilinmektedir. Piskiyatrik ek tanı varlığı DEHB belirtilerinin görünüm ve şiddetini, uzun dönem gidişatını ve tedavi yanıtını etkilemektedir. Bu çalışmanın amacı kliniğe yönlendirilen DEHB tanılı çocuk ve ergenlerdeki psikiyatrik ek tanı sıklığını ve dağılımını araştırmaktır.Yöntem: Çalışmaya Selçuk Üniversitesi Meram Tıp Fakültesi Çocuk ve Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Kliniği'nde takip edilen ve DSM-IV ölçütlerine göre DEHB tanısı alan 133 çocuk ve ergen alınmıştır. Psikiyatrik değerlendirme standardize tanı koyma aracı olan Okul Çağı Çocukları için Duygulanım Bozuklukları ve Şizofreni Görüşme Çizelgesi - Şimdi ve Yaşam Boyu Şekli (ÇDŞG-ŞY) ile yapılmıştır. Bulgular: 133 olgunun % 60,9'u (n:81) bileşik tip, % 31,6'sı Dikkat Eksikliğinin önde geldiği tip, % 3'ü (n:4) Hiperaktivite İmpulsivitenin önde geldiği tip tanısını aldı. Olguların % 73,7'sinde eşlik eden en az bir psikiyatrik ek tanı bulundu. Ortalama tanı sayısı ise 1.68 ± 1.37 (0-5) idi. En sık eşlik eden psikiyatrik tanılar kaygı bozuklukları ile yıkıcı davranış bozuklukları idi. Psikiyatrik tanı sayısı ile yaş arasında anlamlı ilişki bulundu. Sonuç: Çalışmamızda psikiyatrik ek tanı sıklığı daha önce yapılan çalısmalara benzer oranda yüksek bulunmuştur. DEHB tanılı tüm olgularda psikiyatrik ek tanı mutlaka sorgulanmalıdır.

ABSTRACT:Introduction: It is well known that more than half of subjects with attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD) have comorbid psychiatric disorders. There is increasing evidence that psychiatric comorbidity affect the manifestation and severity of symptoms, long-term prognosis and treatment response in patients diagnosed with ADHD.The aim of this study was to investigate the frequency psychiatric disorders in clinic-referred children and adolescents with ADHD.Method: The study group included 133 children and adolescents who had been referred to the Department of Child and Adolescent Psychiatry, Meram Faculty of Medicine, Selcuk University. All cases were diagnosed as ADHD according to DSM-IV criteria. We evaluated comorbid psychopathology by using a standardized diagnostic instrument, The Kiddie-Schedule for Affective Disorders and Schizophrenia-Present and Lifetime Version (K-SADS-PL). Results: Among 133 participants, 81 (60.9 %) subjects were diagnosed with the combined-type, 48 (36.1 %) with the predominantly inattentive type, and only 4 (3.0 %) with the predominantly hyperactive-impulsive type. Ninety-eight (73.7 %) subjects had at least one comorbid psychiatric disorder. The mean number of psychiatric disorders was 1.68 ± 1.37. There was a significant correlation between age and number of psychiatric disorders. The most common comorbid disorders were disruptive behavior disorders and anxiety disorders. Conclusion: The results of this study confirm that psychiatric comorbidity in children and adolescents with ADHD is very high as it was demonstrated in previous studies. Assessment of psychiatric comorbidity should be performed in all cases with ADHD.